Бичсэн он: 1945

Бүтээлийн төрөл:үлгэр

Гол дүр: Настася- тариачин эмэгтэй Татьяна- түүний охин, Турчанинов- залуу эрхэм.

Зохиол

Настася нөхрийнхөө өгсөн хайрцагтай байв. Тэр хайрцгийг Зэс уулын эзэгтэйгээс авсан. Эмэгтэй хүн үүнээс үнэт эдлэл зүүж чаддаггүй байсан тул зүүхдээ маш их өвддөг байв. Худалдаачид үнэт эдлэл худалдаж авахыг хүссэн боловч Настася бүгд татгалзав. Нэгэн танил мастер үүнийг 1000 рубль гэж үнэлэв. Настасягийн охин Таня үнэт эдлэлээр тоглож, дулаан эсгий зүүж байв. Нэгэн тэнүүчлэгч түүнд ер бусын торгоор хэрхэн яаж оёхыг зааж өгсөн нь гайхалтай гэрэлтэж байв. Тэрээр мөн түүнд товчлуур бүхий холбооны сувгийг өгч, малахит бүхий өрөөний төсөөллийг үзүүлэв. Байшин шатахад гэр бүлийнхэн нь малахит хайрцаг зарж хооллож болно гэж шийджээ. Үнэт эдлэлийг худалдаж авсан бичиг хэргийн ажилтны эхнэр зүүж чадсангүй. Үүний үр дүнд залуу мастер Турчанинов шинэ эзэн болжээ. Тэрээр үзэсгэлэнт Татьянатай гэрлэхээр шийджээ. Тэрээр түүнийг хатантай танилцуулах нөхцөлтэйгээр зөвшөөрөв. Гэвч хатан хаан өөрөө түүн рүү харахыг хүссэн нь тодорхой болов. Зөгнөлттэй ижил өрөөнд ороход эзэнд урам хугарсан охин алга болж, чулуунууд дусал болж хувирав.

Дүгнэлт (миний бодол)

Үлгэр нь хамаатан садангаа үнэлэх нь хичнээн чухал болохыг харуулж байна. Гэр бүлийнхэн нь аавынхаа дурсамжийг хадгалахын тулд хайрцгийг нь зараагүй. Мөнгө аз жаргал өгдөггүй. Нэмж дурдахад, гүйцэтгэлийг хайртай хүмүүс үргэлж үнэлдэг.

Нөхрөө нас барсны дараа Настася хүүхдүүдтэйгээ ганцаараа үлдэв: түүнийг ганцаараа удирдахад хэцүү байсан тул гэр бүлийн эд баялаг буурч эхлэв. Хамаатан садан нь Настасяад нөхрийнхөө бэлгийг - Зэс уулын эзэгтэй өөрөө Степанд бэлэглэсэн малахит хайрцгийг зарахыг зөвлөв (энэ нь түүний нөхрийн нэр байсан).
Гэвч энэ хайрцаг Настасягийн охин Таняд таалагдаж, түүнтэй байнга хамт тоглож байсан бөгөөд ээж нь хайрцгийг зарахгүй байхаар шийджээ.
Нэгэн өдөр Настасягийн гэрт нэгэн тэнүүчлэгч ирж, хонохыг хүсэв. Тэр байшинд хэдэн өдөр амьдарч, Таняг торго хатгамал хийхийг заажээ. Таня жинхэнэ гар урлаач болжээ. Цаг хугацаа өнгөрч, Таня өсч том болж, түүний ур чадвартай хатгамалын тухай цуу яриа тархав. Үүнээс гадна Таня жинхэнэ гоо үзэсгэлэн болсон.
Гэтэл нэг өдөр тэдний гэрт гал гарч, бараг бүх сайн сайхан нь шатжээ. Настася хайрцгаа зарахаар шийдэв. Цаг хугацаа өнгөрсөн. Тэдний тосгонд нэгэн шинэ эзэн ирж, Таняг хараад түүний гоо үзэсгэлэнд татагдаж, түүнтэй гэрлэхээр шийджээ. Тэр хариуд нь зарагдсан малахит хайрцгийг буцааж өгнө гэж амлав.
Танюшка эзэнтэй хамт Петербургт ирсэн боловч царина дахь хүлээн авалт дээр сүйт залуудаа уурлаж, малахит хана налан хайлж байв. Түүнээс чулуу, товчлуур үлджээ.
Хүмүүс түүнийг Зэс уулын хоёр дахь эзэгтэй болсон гэж ярьдаг.

Хүүхэлдэйн кино үзэх " Малахит хайрцаг”:

Степановагийн бэлэвсэн эхнэр Настася нэг хайрцаг малахит үлдээжээ. Бүх эмэгтэйлэг төхөөрөмжтэй. Эмэгтэйчүүдийн зан үйлийн дагуу бөгж, ээмэг, протча. Зэс уулын эзэгтэй өөрөө энэ хайрцгийг Степанд гэрлэх гэж байхад нь өгчээ.

Настася асрамжийн газарт өссөн, ямар нэгэн эд баялагт дасаагүй, загварын нэг их шүтэн бишрэгч байсангүй. Эхний жилүүдээс тэд Степантай хамт амьдарч байхдаа мэдээжийн хэрэг, энэ хайрцгаас өмссөн. Зүгээр л түүний сэтгэлд биш. Тэр бөгж зүүдэг ... Яг зөв, тэр дардаггүй, өнхрдөггүй, гэхдээ сүмд явдаг эсвэл хаа нэгтээ зочилдог - тэр эргэлздэг. Гинжтэй хуруу шиг эцэст нь хөх өнгөтэй болно. Ээмэг зүүх - үүнээс ч дор. Чих нь маш их татагдах тул дэлбэн хавдах болно. Үүнийг гартаа авах нь Настасягийн үргэлж өмсдөг хувцаснаас илүү хэцүү биш юм. Бөмбөлгүүдийг зургаа, долоон эгнээнд зөвхөн нэг удаа хийгээд оролдсон. Энэ нь яг л хүзүүндээ мөс шиг, тэд огт дулаацдаггүй. Тэр эдгээр бөмбөлгүүдийг хүмүүст огт харуулаагүй. Энэ нь ичмээр байсан.

"Хараач, тэд Полеваягаас ямар хатан хаан олсоноо хэлэх болно!"

Степан бас эхнэрээ энэ хайрцгаас авч явахыг албадсангүй. Нэг удаа тэр бүр:

Настася хайрцгийг хамгийн доод цээжинд байрлуулж, зураг, цаасыг нөөцөд хадгалдаг.

Степан нас барж, хайрга нь үхсэн гарт нь байх үед Настася тэр хайрцгийг танихгүй хүмүүст үзүүлмээр санагдав. Степановын хайрга чулууг мэддэг хүн дараа нь хүмүүс намжих үед Настасяад хэлэв.

"Хараач, энэ хайрцгийг дэмий хоосон сэгсрэх хэрэггүй. Энэ нь хэдэн мянган үнэ цэнэтэй юм.

Тэр, энэ хүн ч бас чөлөөт хүмүүсээс гаралтай эрдэмтэн байсан. Өмнө нь тэр dandies явсан, гэхдээ тэр хасагдсан; хүмүүсийн өгдөгийг сулруулдаг. За, тэр дарсыг үл тоомсорлосонгүй. Таверны залгуур нь бас сайн байсан, үүнийг санахгүй байна, бяцхан толгой тайван байна. Тиймээс бүх зүйл зөв байна. Өргөдөл бичиж, сорилтыг угааж, шинж тэмдгийг хараарай - тэр бусадтай адил бус ухамсрын дагуу бүх зүйлийг хийсэн, ямар ч байсан хагас дамаскийг урж хаяхын тулд. Хэн нэгэнд, хүн бүр түүнд баярын харилцаатай шил авчрах болно. Ингээд нас барах хүртлээ манай үйлдвэрт амьдарсан. Тэр хүмүүсийн эргэн тойронд идэв.

Настася нөхрөөсөө энэ данди дарсанд донтсон ч бизнест зөв, ухаалаг байсныг сонссон. За, би түүнийг сонссон.

"За" гэж тэр "Би үүнийг бороотой өдөр хадгалах болно." Тэгээд хайрцгийг байрандаа буцааж тавь.

Тэд Степаныг оршуулж, сорочинууд хүндэтгэлтэйгээр илгээв. Настася бол шүүслэг эмэгтэй бөгөөд хөгжил цэцэглэлтийн үеэр тэд түүнийг татаж эхлэв. Тэр ухаалаг эмэгтэй хүн бүрт нэг зүйлийг хэлдэг:

- Наад зах нь алтан секунд, гэхдээ бүх роботууд эцэг эх юм.

За бид цаг үеэсээ хоцорч байна.

Степан гэр бүлдээ сайн дэмжлэг үлдээжээ. Байшин эмх цэгцтэй, морь, үхэр, тавилга бүрэн. Настася бол шаргуу хөдөлмөрч эмэгтэй, бяцхан робинууд үг хэлээр ярьдаг, тэд тийм ч сайн амьдардаггүй. Тэд нэг жил амьдардаг, хоёр нь амьдардаг, гурван амьдардаг. Яахав, тэд ямар ч байсан ядуу болсон. Эдийн засгийг удирдаж чадах залуучуудтай нэг эмэгтэй хаана байна! Бас эцсийн эцэст та хаа нэгтээ нэг пенни авах хэрэгтэй. Наад зах нь давсны хувьд. Энд хамаатан садан байгаа бөгөөд Настася таны чихэнд дуулцгаая.

- Хайрцаг зарна! Тэр чиний хувьд юу вэ? Худлаа ярих нь ямар их сайн сайхныг дэмий үрэх вэ! Бүх зүйл нэг бөгөөд Таня өсч томрох тусам үүнийг өмсөхгүй. Тэнд юм байна! Зөвхөн баар, худалдаачид л худалдан авахад тохиромжтой. Та манай бүсээр эко суудал зүүж болохгүй. Тэгээд хүмүүс мөнгө өгнө. Та нарт зориулсан салалт.

Нэг үгээр хэлбэл тэд ярьдаг. Мөн худалдан авагч нь яг л ястай хэрээ шиг нисэв. Бүх худалдаачид. Хэн зуун рубль, хэн хоёр зуу өгдөг.

"Бид чамайг өрөвдөж байна, бид бэлэвсэн эхнэрийн байрлалын дагуу удам угсаа гаргаж байна.

Яахав эмэгтэй хүнийг хуурахын тулд тэд сайн тохирдог ч буруу цохидог.

Настася хөгшин данди түүнд хэлснийг сайн санаж, түүнийг ийм өчүүхэн зүйлд зарахгүй. Бас л харамсалтай. Эцсийн эцэст, хүргэний бэлэг, нөхрийн дурсамж. Тэгээд бүр бага охин нь нулимс дуслуулан асуув:

- Ээж ээ, битгий зар! Ээж ээ, битгий зар! Би хүмүүсийн дунд явахыг илүүд үздэг, гэхдээ тэмдэглэлдээ анхаарал тавь.

Степанаас харахад гурван бяцхан хүүхэд үлджээ. Хоёр хүү. Робята нь робята шиг бөгөөд энэ нь тэдний хэлснээр ээж ч биш, аав ч биш юм. Степановагийн амьд ахуйд ч тэр үнэхээр жижигхэн байсан ч хүмүүс энэ охиныг гайхшруулж байв. Зөвхөн охид эмэгтэйчүүд төдийгүй эрчүүд Степанд хэлэв:

- Өөрөөр биш, энэ чиний гараас унасан, Степан. Дөнгөж хэнд төрсөн юм бэ! Тэр өөрөө хар, үлгэр домогт, нүд нь ногоон өнгөтэй. Манай охидтой огтхон ч адилхан харагдахгүй байна.

Степан хошигнодог, өмнө нь:

-Хар нь гайхамшиг биш. Эцсийн эцэст аав, багаасаа л газарт нуугдаж байсан. Нүд нь ногоон өнгөтэй байх нь гайхмаар зүйл биш юм. Би Турчаниновыг эзэмшихийн тулд малахит дүүргэсэн гэдгийг та хэзээ ч мэдэхгүй. Энд надад нэг сануулга байна.

Тэгээд тэр энэ охиныг Мемо гэж дуудсан. - Алив, миний тэмдэглэл! - Тэгээд тэр охин санамсаргүй юм худалдаж авахдаа үргэлж цэнхэр эсвэл ногоон авчирдаг.

Тэгэхээр тэр охин хүмүүсийн сэтгэлгээнд өссөн. Яг үнэндээ гарусинка баярын бүсээс унасан - үүнийг холоос харж болно. Хэдийгээр тэр танихгүй хүмүүст тийм ч дуртай биш байсан ч бүгд Таня, Таня нар байв. Хамгийн атаархсан эмээ нар ч тэднийг биширдэг байв. За, ямар үзэсгэлэнтэй юм бэ! Бүгд сайхан сэтгэлтэй. Нэг ээж санаа алдан:

- Гоо сайхан бол гоо үзэсгэлэн, гэхдээ биднийх биш. Миний охиныг яг хэн сольсон юм

Степаны хэлснээр энэ охин маш хурдан алагдсан. Бүхэлд нь цэвэрхэн архирч, нүүрнээсээ жин хасч, зөвхөн нүд нь л үлдэв. Ээж нь Таняд малахит хайрцгийг өгөх санааг олсон - түүнийг хөгжилтэй өнгөрүүлээрэй. Жижигхэн мөртлөө охин хүүхэд бага наснаасаа л ямар нэгэн зүйлд өөрийгөө зориулах нь тэдний хувьд зусардаг. Танюшка эдгээр зүйлсийг задалж эхлэв. Энд нэг гайхамшиг бий - тэр үүнийг туршиж, түүнийг дагадаг. Ээж нь учрыг нь мэдэхгүй байсан ч энэ хүн бүгдийг мэддэг. Тийм ээ, тэр бас хэлэв:

-Ээж ээ, ямар сайхан бэлэг вэ! Тэрнээс дулаахан, та халаалтын дэвсгэр дээр сууж байгаа юм шиг, хэн нэгэн чамайг зөөлөн илбэж байна.

Настася өөрөө оёж, хуруу нь хөндүүрлэж, чих нь өвдөж, хүзүү нь дулаацаж чадахгүй байсныг санаж байна. Тиймээс тэр: "Энэ нь шалтгаангүй биш юм. Өө, сайн шалтгаантай!" Тийм ээ, хайрцгийг яаравчлаарай, дараа нь дахин цээжинд. Тэр цагаас хойш зөвхөн Таня үгүй, үгүй ​​гэж асуув.

-Ээж ээ, нагац эгчийнхээ бэлгийг тоглооч!

Настася эхийн сэтгэлийг хатуу чангалах үед тэр харамсах болно, тэр хайрцгийг авах болно, тэр зөвхөн шийтгэх болно.

- Юуг ч бүү эвд!

Дараа нь Таня том болоод өөрөө хайрцаг авч эхлэв. Ээж нь том хөвгүүдтэйгээ хадаж эсвэл өөр газар явах болно, Таня гэртээ үлдэнэ. Мэдээжийн хэрэг, эхэндээ тэр ээжийгээ шийтгэдэг. За, аяга, халбага угааж, ширээний бүтээлгийг сэгсэрч, овоохойд шүүрээр даллаж, тахиа хоол өгч, зууханд хараарай. Тэр бүх зүйлийг аль болох хурдан хийх болно, мөн хайрцагны төлөө. Тэр үед дээд цээжний нэг нь үлдэж, тэр ч байтугай нэг нь гэрэлтэй болсон. Таня түүнийг сандал руу шилжүүлж, хайрцгийг гаргаж, хайрга чулууг ялгаж, биширч, өмсөж үзээрэй.

Нэг удаа гэмт этгээд түүн дээр авирч ирэв. Нэг бол өглөө эрт хашаандаа оршуулсан юм уу, эсвэл үл анзаарагдам гулсаж, гудамжаар алхаж байхыг хөршүүд нь хэн ч хараагүй. Үл мэдэгдэх хүн, гэхдээ та хэргийг харж болно - хэн нэгэн түүнийг авчирч, бүх дарааллыг тайлбарлав.

Настасяг явахад Таня байшинг тойрон гүйж, аавынхаа хайрга чулуугаар тоглохоор овоохой руу авирав. Тэр толгойн тууз зүүж, ээмэг зүүв. Энэ үед энэ хитник овоохой руу хөөрөв. Таня эргэн тойрноо харав - босгон дээр сүх барьсан танихгүй хүн. Мөн тэдний сүх. Тэр сэнки, буланд зогсож байв. Танюшка үүнийг Сэнкийн шохой шиг шинэчилсэн юм. Таня айж, тэр хөлдсөн мэт сууж, тариачин чих тавин, сүхийг унагаж, нүдийг нь шатааж байсан тул хоёр гараараа атгав. Ёолж хашгирах:

- Өө, аав аа, би хараагүй байна! Өө, сохор! - гэж тэр нүдээ нухав.

Таня тэр хүнд ямар нэг зүйл буруу байгааг хараад асууж эхлэв:

- Авга ах аа, та яаж манайд ирсэн юм бэ, яагаад сүх авсан юм бэ?

Тэгээд тэр, мэдэж байгаа, гиншиж, нүдээ нухаж байна. Таня түүнийг өрөвдөв - тэр шанага ус аваад, өгөхийг хүсэхэд тариачин хаалга руу нуруугаараа зугтав.

- Өө, битгий ирээрэй! - Тиймээс тэр сэнкид суугаад Таняг санамсаргүйгээр үсрэхгүйн тулд хаалгыг дүүргэв. Тийм ээ, тэр арга олсон - тэр цонхоор гарч хөршүүд рүүгээ гүйв. За, тэд ирлээ. Тэд ямар хүн, ямар тохиолдолд гэж асууж эхлэв. Тэр бага зэрэг нүдээ анив, тайлбарлав - өнгөрч буй хүн өршөөл гуйхыг хүссэн боловч түүний нүдээр ямар нэгэн зүйл хууртав.

Нар хэрхэн туссан. Би өөрийгөө бүрэн хараагүй гэж бодсон. Халуунаас, тийм үү?

Таня хөршүүддээ сүх, хайрга чулууны талаар хэлээгүй. Тэд бодохдоо:

"Өчүүхэн асуудал. Магадгүй тэр өөрөө хаалгаа түгжихээ мартсан тул хажуугаар өнгөрөх хүн орж ирээд, дараа нь түүнд ямар нэгэн зүйл тохиолдсон байх. Жаахан болдог юм уу"

Гэсэн хэдий ч тэд Настася хүртэл хажуугаар өнгөрөх хүнийг явуулаагүй. Түүнийг хөвгүүдтэйгээ ирэхэд энэ хүн хөршүүддээ хэлсэн зүйлээ түүнд хэлэв. Настася бүх зүйл аюулгүй байгааг харж байна, тэр сүлжээгүй. Тэр хүн байхгүй, хөршүүд нь ч алга.

Дараа нь Таня ээждээ яаж байгааг хэлэв. Дараа нь Настася хайрцгийг авахаар ирснээ ойлгосон боловч үүнийг авахад амаргүй байсан нь ойлгомжтой.

Тэгээд тэр бодож байна:

"Чи түүнийг илүү хүчтэй хамгаалах хэрэгтэй хэвээр байна."

Би үүнийг Таня болон бусад аймхай хүмүүсээс чимээгүйхэн аваад, тэр хайрцгийг голбетонд булсан.

Бүх гэр бүл дахин явлаа. Таня хайрцгийг алдсан ч энэ нь тохиолдсон юм. Энэ нь Танягийн хувьд гашуун мэт санагдаж, дараа нь тэр гэнэт халуун дулаан уур амьсгалд оров. Юу вэ? Хаана? Би эргэн тойрноо харвал шалан доороос гэрэл тусав. Таня айсан - энэ гал мөн үү? Би голын бөмбөг рүү харвал нэг буланд гэрэл байсан. Тэр хувин бариад шүршихийг хүссэн - эцэст нь гал түймэр, утаа үнэргүй байв. Тэр газар ухсан, тэр харав - хайрцаг. Би онгойлгоход чулуунууд нь улам үзэсгэлэнтэй болжээ. Тиймээс тэд өөр өөр гэрлээр шатдаг бөгөөд энэ нь наранд байдаг шиг тэднээс гэрэл юм. Таня хайрцгийг овоохой руу чирсэнгүй. Энд golbts болон хангалттай тоглосон.

Тэгээд тэр цагаас хойш ийм л байна. Ээж нь: "Энд тэр үүнийг сайн нуусан, хэн ч мэдэхгүй" гэж боддог бөгөөд охин нь гэрийн үйлчлэгч шиг аавынхаа үнэтэй бэлгийг авахын тулд нэг цагийг булаана. Настася хамаатан садандаа борлуулалтын талаар ярихыг зөвшөөрөөгүй.

- Энэ нь дэлхийд тохирох болно - тэгвэл би үүнийг зарах болно.

Тэр дажгүй байсан ч хүчирхэгжсэн. Ингээд дахиад хэдэн жил даваад л баруун тийшээ явсан. Том хүүхдүүд бага цалин авч эхэлсэн бөгөөд Таня зүгээр суусангүй. Тэр торго, бөмбөлгүүдийг оёж сурсан гэж та сонссон. Тэгээд тэр шилдэг гар урчууд алгаа ташиж байдгийг тэр мэдэв - тэр хаанаас хээ, торго хаанаас авдаг вэ?

Тэгээд бас болсон. Тэдэн дээр нэг эмэгтэй ирдэг. Тэр Настасягийн насандаа жижигхэн биетэй, хар үстэй, гэхдээ хурц нүдтэй, гаднаас нь харахад зүгээр л барьж чаддаг тийм үнэртэй байв. Ар талд нь даавуун цүнх, гарт нь тэнүүчлэгч шиг шувууны интоорын цүнх байна. Настасягаас асуув:

"Эзэгтэй та ганц хоёр өдөр амарч болохгүй юу?" Тэд хөлөө барьдаггүй бөгөөд энэ нь явахад ойрхон биш юм.

Эхэндээ Настася өөрийг нь авс авахаар дахин явуулсан болов уу гэж бодсон ч түүнийг ямар ч байсан явуулав.

-Надад энэ газар хамаагүй. Чи хэвтэхгүй, яв, бас авч явахгүй. Гагцхүү энд л нэг өнчин хүүхэд байгаа юмны нэг хэсэг байна. Өглөө нь - kvass нь сонгино, орой нь - сонгино нь kvass, бүх болон өөрчлөх. Та туранхай болохоос айдаггүй, тиймээс та урьж байна, шаардлагатай бол урт наслаарай.

Тэнэмэл хүн аль хэдийн бадожокоо тавиад, цүнхээ зуухан дээр тавиад гутлаа тайллаа. Настася үүнд дургүй байсан ч чимээгүй байв.

"Хараач, чи цэвэр биш байна! Би түүнтэй мэндлэх цаг байсангүй, гэвч тэр гутлаа тайлж, цүнхээ тайлав."

Тэр эмэгтэй үнэхээр жижигхэн үүргэвчнийхээ товчийг тайлаад Таня руу хуруугаараа дохиж байна.

“Хүүхэд минь, нааш ир, миний нэхмэлийг хар даа. Хэрэв тэр харвал би чамд зааж өгөх болно ... Тууштай нүд шиг харагдаж байвал тийм байх болно!

Таня гарч ирэхэд тэр эмэгтэй түүнд жижиг ялаа өгч, үзүүрийг нь торгомсог хатгамал болгожээ. Тэгээд ийм ийм, хөөе, тэр ялааны халуун хээ овоохойд хүртэл хөнгөн, дулаахан болсон.

Таня түүн рүү нүдээрээ ширтэхэд эмэгтэй инээв.

- Харав уу, охин минь, миний зүү хатагтай? Та намайг сураасай гэж хүсэж байна уу?

"Би хүсч байна" гэж тэр хэлэв.

Настася маш их догдолж:

Тэгээд бодохоо март! Давс худалдаж авах зүйл байхгүй тул та торгооор оёх санааг гаргасан! Хангамж, бурхан минь, тэд мөнгөтэй болсон.

"Эзэгтэй ээ, үүнд санаа зовох хэрэггүй" гэж тэнүүчлэгч хэлэв. -Охин маань концепцтэй болбол ханган нийлүүлэх байх. Таны талх, давсны төлөө би түүнд үлдээх болно - энэ нь удаан үргэлжлэх болно. Тэгээд дараа нь та өөрөө харах болно. Бидний ур чадварын төлөө мөнгө төлдөг. Бид ажлаа өгөхгүй. Бидэнд нэг хэсэг байна.

Энд Настася бууж өгөх ёстой байв.

- Хангамж өгвөл сурах зүйл байхгүй. Үзэл баримтлал нь хэр хангалттай болохыг түүнд сургаарай. Баярлалаа би чамд хэлье.

Энэ эмэгтэй Таняг зааж эхлэв. Удалгүй Танюшка урьд нь ямар нэг юм мэддэг юм шиг бүх зүйлийг өөртөө авав. Тийм ээ, энд өөр зүйл байна. Таня танихгүй хүмүүст, өөрт нь эелдэг харьцдаггүй байсан ч энэ эмэгтэйтэй зууралдаж, энэ эмэгтэйтэй зууралддаг. Настася Скоса хальт хараад:

“Би өөртөө шинэ гэр олсон. Тэр ээждээ тохирохгүй, гэхдээ тэр тэнүүлчинд наалдсан!"

Тэр Таняг хүүхэд, охин гэж дууддаг хэвээрээ жигд шоглодог боловч баптисм хүртсэн нэрээ хэзээ ч дурсдаггүй. Таня ээж нь гомдсон боловч өөрийгөө барьж чадахгүй байгааг олж харав. Өмнө нь сонс, би энэ эмэгтэйд хайрцагны тухай хэлсэн гэж өөрийгөө даатгасан!

"Тэнд, - гэж тэр хэлэв, - бидэнд үнэтэй тятина тэмдэглэл бий - малахит хайрцаг. Чулуунууд тэнд байна! Зуун зуун тэднийг харах байсан.

Чи надад үзүүлэх үү, хонгор минь? гэж эмэгтэй асуув.

Таня үүнийг буруу гэж бодсон ч үгүй.

"Гэр бүлийн хэн нь ч гэртээ байхгүй үед би чамд үзүүлье" гэж тэр хэлэв.

Ийм цаг болоход Таня тэр эмэгтэйг голбосод дууджээ. Таня хайрцгийг гаргаж ирээд үзүүлтэл эмэгтэй бага зэрэг хараад:

- Үүнийг өөртөө тавь - энэ нь илүү харагдах болно.

За, Таня, - энэ үг биш, - өмсөж эхлэв, тэр магтаж байна:

-За, хонгор минь, зүгээр! Жаахан засах л хэрэгтэй.

Тэр ойртож ирээд хайрга руу хуруугаа хийцгээе. Аль нь хүрэх вэ - тэр нь өөр аргаар гэрэлтэх болно. Таня өөр зүйл хардаг, гэхдээ өөр юу ч биш. Үүний дараа эмэгтэй:

"Бяцхан охин минь, босоод ир."

Таня босож, эмэгтэй, түүний үсийг аажуухан илж, нуруун дээр нь. Вея илж, тэр зааварлав:

- Би чамайг эргүүлэх тул чи над руу битгий эргэж хараарай. Урагшаа хар, юу болохыг анзаар, гэхдээ юу ч битгий хэл. За, эргүүлээрэй!

Таня эргэж харвал түүний урд өмнө нь хэзээ ч харж байгаагүй өрөө байв. Сүм биш, тэр ч биш. Тааз нь цэвэр малахит багана дээр өндөр байдаг. Мөн хана нь хүний ​​өндөрт малахитаар доторлогоотой бөгөөд дээд эрдэнэ шишийн дагуу малахит хээ өнгөрчээ. Танягийн яг өмнө толинд байгаа мэт гоо үзэсгэлэн зогсож байгаа бөгөөд түүний тухай зөвхөн үлгэрт л ярьдаг. Шөнө шиг үс, ногоон нүд. Тэр бүгд үнэтэй чулуугаар чимэглэгдсэн бөгөөд даашинз нь халих ногоон хилэнгээр хийгдсэн байдаг. Тиймээс энэ даашинзыг зурган дээрх хатад шиг оёдог. Юун дээр тогтдог юм. Манай үйлдвэрийн ажилчид ичих ч юм шиг ийм юм өмсөхөөр олны нүдэн дээр шатаж унадаг ч энэ ногоон нүдэн нь хэрэгтэй юм шиг тайван зогсдог. Энэ газар хүмүүсээр дүүрэн байна. Их Эзэний хувцастай, бүгд алт, гавьяатай. Зарим нь урдаас өлгөж, зарим нь ар талд нь оёж, зарим нь тал бүрээс нь зүүсэн байдаг. Харж байна уу, дээд эрх мэдэлтнүүд. Мөн тэдний эмэгтэйчүүд яг тэнд байна. Мөн гар нүцгэн, голо цээжтэй, чулуугаар дүүжлэгдсэн. Зөвхөн тэд ногоон нүдтэй хүртэл хаана байна! Тэдний хэн нь ч тооцоонд тохирохгүй байна.

Ногоон нүдтэй, зарим нь цагаан үстэй нэг эгнээнд. Нүд нь хажуу тийш, чих нь туулай шиг хожуул юм. Мөн түүн дээрх хувцас нь - сэтгэл нь гунигтай байдаг. Энэ алт нь хангалтгүй санагдсан тул тэр сонсоод хоёуланд нь чулуу суулгав. Тийм ээ, тэд маш хүчтэй тул арван жилийн дараа тэд нэгийг нь олох болно. Энэ бол үржүүлэгч гэдгийг та шууд харж болно. Тэр ногоон нүдтэй туулай бужигнаж, тэр огт байхгүй юм шиг ядаж хөмсгөө өргөв.

Таня энэ хатагтайг хараад гайхаж, зөвхөн тэр үед л анзаарав:

- Эцсийн эцэст, чулуунууд нь түүний бялуунд байгаа зүйл юм! - Сойкала Таня, юу ч болоогүй.

Тэгээд эмэгтэй инээв:

- Би хараагүй, охин минь! Санаа зоволтгүй, та цаг хугацааны дараа харах болно.

Таня мэдээжийн хэрэг - энэ өрөө хаана байна вэ?

"Энэ бол хааны ордон" гэж тэр хэлэв. Орон нутгийн малахитаар чимэглэсэн ижил майхан. Талийгаач аав чинь олборлосон.

- Энэ нагац эгчийн хувцастай хэн бэ, энэ түүнтэй ямар туулай байна вэ?

"За, би үүнийг хэлэхгүй, та удахгүй өөрөө олж мэдэх болно.

Настася гэртээ ирсэн тэр өдөр энэ эмэгтэй аялалдаа бэлдэж эхлэв. Тэр гэрийн эзэгтэйд бөхийж, Танягийн боодол торго, бөмбөлгүүдийг өгөөд, бяцхан товч гаргаж ирэв. Энэ нь шилээр хийгдсэн, эсвэл энгийн ирмэг дээр допоор хийсэн,

Тэр үүнийг Таня руу өгөөд:

- Охин минь, надаас ирсэн санамжийг хүлээж ав. Та ажил дээрээ ямар нэг зүйлийг мартах эсвэл хүнд хэцүү хэрэг гарах бүрт энэ товчлуурыг хараарай. Энд танд хариулт байх болно.

Тэр ингэж хэлээд гараад явчихлаа. Тэд зөвхөн түүнийг харсан.

Тэр цагаас хойш Таня гар урлалчин болж, тэр жилдээ орж эхэлсэн бөгөөд тэр сүйт бүсгүй шиг харагддаг. Настасягийн цонхны дэргэдэх үйлдвэрийн залуусын нүд нь цэврүүтэж, Таня руу ойртохоос айж байв. Харж байна уу, тэр эелдэг бус, гунигтай, эрх чөлөө нь боолчлолын төлөө хаашаа явдаг. Хэн гогцоо зүүхийг хүсдэг вэ?

Байшингийн байшинд тэд Танягийн ур чадварын ачаар түүний тухай олж мэдсэн. Тэд түүнийг явуулж эхлэв. Залуу, ухаалаг хөлчийг эрхэм хүн шиг хувцаслаж, гинжтэй цагийг өгч, Таня руу ямар нэгэн ажил хэрэг болгох мэт илгээнэ. Тэд охиныг ямар нэг залууг эргүүлэхгүй гэж боддог. Дараа нь эргүүлж болно. Энэ нь одоог хүртэл бүтсэнгүй. Танюшка үүнийг ажил хэргийн талаар болон тэр хөлчний бусад ярианд анхаарал хандуулалгүйгээр хэлэх болно. Ядарсан тул доог тохуу нь хүртэл тохируулна:

- Яв, хонгор минь, яв! Тэд хүлээж байна. Тэд айж байна, яв, таны цаг дуусч, тэсвэр хатуужил нь удаашрахгүй. Харж байна уу, зуршилгүй, тэднийг яаж дууддаг вэ.

Яахав, золбин эсвэл өөр ноёны зарцын хувьд эдгээр үгс нохойд буцалж буй устай адил юм. Түлэгдсэн хүн шиг гүйж, дотроо хурхирч:

- Охин уу? Чулуун хөшөө, ногоон нүдтэй! Бид нэгийг нь олж чадах уу!

Ингэж шуугиж байгаа ч өөрөө дарагдсан. Хэнийг илгээх вэ, Танягийн гоо үзэсгэлэнг мартаж болохгүй. Яг л ид шидтэй хүн шиг тэр газар руу татагддаг - ядаж л хажуугаар өнгөрөх, цонхоор харах. Баярын өдрүүдэд бараг бүх үйлдвэрийн бакалаврын бизнес тэр гудамжинд байдаг. Зам яг цонхны дэргэд хучилттай байсан ч Таня ч харсангүй.

Хөршүүд Настасяг аль хэдийн зэмлэж эхлэв.

- Татьяна ямар их авирласан бэ? Тэр найз охингүй, залуус руу харахыг хүсдэггүй. Ханхүү-ханхүү Христийн сүйт бүсгүйг хүлээж байна, сайн байна уу?

Настася эдгээр мэдүүлэгт зөвхөн санаа алдаад:

- Өө, хүүхдүүд ээ, би өөрийгөө мэдэхгүй байна. Тэгээд би нэг зальтай охинтой болсон бөгөөд энэ хажуугаар өнгөрөх шидтэн түүнийг бүрэн ядраажээ. Чи түүнтэй ярьж эхлэхэд тэр шулмын товчийг ширтэн чимээгүй байна. Тэр хараал идсэн товчлуурыг хаях байсан ч энэ нь түүнд ашигтай юм. Торгоны юмуу ямар нэг зүйлийг яаж солих вэ, тиймээс энэ нь товчлуур руу харагдана. Тэр надад ч гэсэн хэлсэн, гэхдээ миний нүд уйтгартай болсон, би харж чадахгүй байна. Би нэг охиныг зодох байсан, тийм ээ, тэр манайд хайгуул хийдэг. Унш, бид зөвхөн түүний бүтээлээр амьдардаг. Би бодож байна, бодож байна, би уйлах болно. Тэгээд тэр: "Ээж ээ, миний хувь заяа энд байхгүй гэдгийг би мэднэ. Би хэнийг ч хүлээж авдаггүй, тоглоомд ч очдоггүй. Хүмүүсийг уйтгар гунигт автуулах нь дэмий юу вэ? Тэгээд би цонхны доор сууж байгаа болохоор миний ажил үүнийг шаарддаг. Чи яагаад над дээр ирж байгаа юм бэ? Би ямар буруу зүйл хийсэн юм бэ?" Тиймээс түүнд хариул!

За тэгээд амьдрал сайхан хэвээрээ л байна. Танюшкиногийн сүлжмэл эдлэл загварт оржээ. Ганц манай хотын аль үйлдвэрт ч биш өөр газар ч түүнийг олж мэдээд захиалга явуулж, их мөнгө төлдөг. Сайн хүн ийм их орлого олдог. Зөвхөн дараа нь тэднийг барьж авахад асуудал гарсан - гал гарсан. Тэгээд шөнө болсон. Машин жолоодох, авчрах, морь, үхэр, бүх зүйл шатсан. Зөвхөн үүгээр л тэд үлдэж, тэд үсрэн гарч ирэв. Гэсэн хэдий ч Настася авсыг шүүрэн авч, тэр үүнийг хийж чаджээ. Маргааш нь тэр хэлэхдээ:

- Ирмэг нь ирсэн нь харагдаж байна - та хайрцгийг зарах хэрэгтэй.

- Заа, ээжээ. Зүгээр л хямдхан байж болохгүй.

Таня нууцаар товчлуур руу харвал тэнд ногоон нүдтэй нэхдэг машинууд - үүнийг зарахыг зөвшөөр. Таня гашуун санагдсан, гэхдээ та юу хийж чадах вэ? Юутай ч энэ ногоон нүдтэй аавын санамж алга болно. Тэр санаа алдаад:

- Зарна гэдэг зарах гэсэн үг. - Би салахдаа тэр чулуунуудыг ч хараагүй. Дараа нь хэлэхэд хөршүүд нь энд хаана хэвтэхээ хоргосон.

Тэд ямар нэгэн зүйл зарах гэж ийм зүйл бодож олсон бөгөөд худалдаачид аль хэдийн тэндээ байгаа. Хэн нэгэн хайрцгийг эзэмшихийн тулд өөрөө гал тавьсан байж магадгүй юм. Бас тэгээд ард түмэн бол хадаас шүү дээ, маажих болно! Тэд хардаг - роботууд өссөн - тэд илүү ихийг өгдөг. Тэнд таван зуу, долоон зуу, нэг мянгад хүрэв. Үйлдвэрт маш их мөнгө байгаа, та тэдгээрийг авч болно. За, Настася эцэст нь хоёр мянга гуйсан. Тэд явах тул түүнд зориулж хувцасладаг. Тэд үүнийг бага багаар хаядаг ч өөрсдөө бие биенээсээ нуугдаж, хоорондоо тохиролцож чадахгүй. Харж байна уу, ийм зүйлийн нэг хэсэг - хэн ч бууж өгөхөөс татгалздаггүй. Тэднийг ингэж алхаж байтал Полеваяад шинэ бичиг хэргийн ажилтан ирэв.

Эцсийн эцэст тэд - бичиг хэргийн ажилтнууд удаан сууж, тэр жилүүдэд тэд ямар нэгэн шилжүүлэгтэй байсан. Крылатовскогийн хөгшин ноён Степаны дор байсан бүгчим ямаа өмхий үнэрт зориулав. Дараа нь Фрид Асс байсан. Ажилчид түүнийг хоосон газар тавив. Алуурчин Северян энд орж ирэв. Үүнийг Зэс уулын эзэгтэй дахин хоосон чулуу руу шидсэн. Хоёр байсан, гурав байсан, тэгээд энэ нь ирсэн.

Тэр бол харийн нутгаас ирсэн, янз бүрийн хэлээр ярьдаг юм шиг санагддаг, гэхдээ оросоор муу. Цэвэр нэг зүйлийг хэлсэн - ташуурдах. Ингэж доошоо, сунгалтаар - хос. Тэд ямар хомсдолын талаар ярих вэ, нэг нь хашгирав: уур! Тэд түүнийг Паротеус гэж дууддаг.

Үнэндээ энэ Паротя тийм ч туранхай байсангүй. Ядаж хашгирсан ч галын анги руу хүмүүсийг огт хүргэсэнгүй. Орон нутгийн okhlestysh огт хамаагүй байсан. Хүмүүс энэ Паротад бага зэрэг санаа алдав.

Эндээс харахад ямар нэг зүйл байна. Тэр үед хөгшин ноён бүрэн хэврэг болж, хөлөө арай ядан хөдөлгөж байв. Тэр хүүгээ ямар нэгэн гүнжтэй гэрлэх санааг гаргасан юм. За, энэ залуу ноёнтны эзэгтэй байсан бөгөөд түүнд маш их үүрэг хүлээсэн. Яаж байх бол? Гэсэн хэдий ч энэ нь эвгүй юм. Шинэ тоглогчид юу гэж хэлэх вэ? Энд хөгшин ноён хүүгийнхээ эзэгтэй тэр эмэгтэйг хөгжимчин болгохоор хуйвалдаад эхлэв. Энэ хөгжимчин мастертай хамт үйлчилсэн. Робятишек тэдний албан тушаалын дагуу ийм гадаад байдлаар хөгжим заадаг байв.

- Юу вэ, - тэр хэлэхдээ, - чи муу нэр хүндтэй амьдрах ёстой, гэрлээрэй. Би чамайг инжээр хувцаслаж, нөхрөө Полевая руу бичиг хэргийн ажилтнаар явуулна. Тэнд асуудал чиглэгдэж байна, тэд зөвхөн ард түмнийг хатуу байлгая. Боллоо, яв, тэр хөгжимчин ч гэсэн дэмий. Мөн та тэр хоёр Полевая дахь хамгийн сайн хүмүүсээс илүү сайхан амьдрах болно. Эхний хүн гэж хэлэх байх. Танд хүндэтгэл, хүн бүрээс хүндэтгэл. Юу нь муу вэ?

Эрвээхэй ярианы хэллэг болж хувирав. Нэг бол залуу эзэнтэй муудалцсан юм уу, эсвэл арга зальтай юм уу.

"Удаан хугацааны турш тэр үүнийг мөрөөдөж байсан, гэхдээ тэр зүрхэлсэнгүй" гэж тэр хэлэв.

За, хөгжимчин мэдээж эхлээд амарсан:

"Би хүсэхгүй байна" гэж тэр янхан шиг маш их муу алдар нэр авсан.

Гагцхүү эзэн нь зальтай өвгөн юм. Тэр үйлдвэрүүдийг цуглуулсанд гайхах зүйл алга. Лайвли энэ хөгжимчнийг таслав. Али зусардсан, эсвэл согтуу байсан зүйлээсээ айж, тэдний ажил хэрэг болсон тул удалгүй хуримаа тэмдэглэж, залуучууд Полевая руу явав. Тиймээс Паротя манай үйлдвэрт гарч ирэв. Тэр зөвхөн богино хугацаанд амьдарсан тул дэмий хоосон юу хэлэх вэ - хүн хор хөнөөл учруулахгүй. Дараа нь түүний оронд нэг хагас Хари орж ирэхэд - үйлдвэрээс нь тэд энэ Паротяг өрөвдөв.

Худалдаачид Настасятай үерхэж байх тэр үед Паротя эхнэртэйгээ хамт ирэв. Паротина эмэгтэй бас алдартай байв. Цагаан ба улаан - нэг үгээр, эзэгтэй. Туранхай байсан байх, эзэн нь авахгүй байсан байх. Мөн би сонгосон байх! Энэ хайрцгийг зарж байгааг Паротины эхнэр сонссон. "Үүнийг надад өгөөч" гэж тэр "энэ нь үнэхээр үнэ цэнэтэй эсэхийг харах болно" гэж боддог. Тэр хурдан хувцаслаж, Настася руу эргэв. Эцсийн эцэст, үйлдвэрийн морьд тэдэнд үргэлж бэлэн байдаг!

- За, - тэр хэлэв, - хонгор минь, надад ямар төрлийн хайрга зарж байгааг харуулаач?

Настася хайрцгийг гаргаж ирээд үзүүлэв. Паротинагийн эмэгтэйн нүд догдолж байв. Тэр Сам-Петербургт хүмүүжсэн, гадаадын янз бүрийн оронд залуу мастертай хамт байсан, эдгээр хувцаснуудыг сайн шүүдэг байсан гэж та сонссон. "Энэ юу вэ" гэж тэр бодлоо, "энэ мөн үү? Хатан хаан өөрөө ийм чимэглэлтэй байдаггүй, гэхдээ энд нако - Полевая хотод галд өртсөн хүмүүсийн дунд! Худалдан авалт хэрхэн бүтэлгүйтсэн ч хамаагүй."

"Хэдийг" гэж тэр асуув, "чи асууж байна уу?"

Настасия хэлэхдээ:

- Хоёр мянга нь авахад бэлэн байна.

- За хонгор минь, бэлдээрэй! Хайрцагтай над руу явцгаая. Тэнд мөнгө олох болно.

Гэсэн хэдий ч Настася үүнд бууж өгсөнгүй.

"Талх гэдсэнд ордог тийм ёс бидэнд байхгүй" гэж тэр хэлэв. Мөнгөө авчир - хайрцаг таных.

Хатагтай хараад - ямар эмэгтэй вэ - тэр хурдан мөнгөний төлөө эргүүлж, өөрийгөө шийтгэв:

- Хонгор минь чи хайрцгаа битгий зар.

Настасия хэлэхдээ:

- Найдвартай бай. Би хэлсэн үгнээсээ буцахгүй. Орой болтол би хүлээх болно, дараа нь миний хүсэл.

Паротины эхнэр явсан бөгөөд худалдаачид нэгэн зэрэг гүйв. Тэд харж байсан. Асуу:

- За, яаж?

"Би зарсан" гэж Настася хариулав.

- Хэр удаан?

- Захиалга ёсоор хоёр.

- Чи юу вэ, - тэд хашгирч, - оюун ухаан шийдсэн юм уу! Та буруу гарт өгсөн, гэхдээ та өөрийн гараар татгалздаг! Тэгээд үнээ нэмье.

За, Настася энэ өгөөшөнд автсангүй.

- Энэ, - гэж тэр хэлэв, - чи үгээр эргэлдэж дассан, гэхдээ надад боломж олдсонгүй. Эмэгтэйг тайвшруулж, яриа дууслаа!

Паротина эмэгтэй огцом эргэж харав. Тэр мөнгөө авчирч, үзэгнээс үзэг рүү дамжуулж, хайрцгийг аваад гэр лүүгээ явав. Зөвхөн босгон дээр, Таня руу. Тэр хаа нэгтээ явсан бөгөөд энэ бүх худалдаа түүнгүйгээр явагдсан. Тэр хардаг - австай ямар нэгэн эмэгтэй. Таня түүн рүү ширтэв - тэр үед харсан хүн биш гэж тэд хэлэв. Паротины эхнэр улам ширтэв.

-Ямар дур сонирхол вэ? Энэ хэнийх вэ? гэж тэр асуув.

"Хүмүүс охиноо дууддаг" гэж Настася хариулав. - Хамгийн их таалагдсан нь таны худалдаж авсан хайрцагны өв залгамжлагч юм. Ирмэг нь ирээгүй бол зарахгүй. Би багаасаа л эдгээр бүтээлээр тоглох дуртай байсан. Тэр тоглож, магтдаг - энэ нь тэднээс ямар нэгэн байдлаар дулаахан, сайхан байдаг. Тийм ээ, энэ талаар юу хэлэх вэ! Тэргэнцэрээс унасан зүйл алга болсон!

"Дэмий хоосон хонгор минь, чи тэгж бодож байна" гэж Паротины эмэгтэй хэлэв. Би эдгээр чулуунуудыг байрлуулах газар олох болно. - Тэгээд тэр дотроо: “Энэ ногоон нүдэн хүч өөрийн гэсэн мэдрэмжгүй байгаа нь сайн хэрэг. Хэрэв ийм эмэгтэй Сам-Петербургт гарч ирвэл тэр хаан болно. Энэ нь зайлшгүй шаардлагатай - миний тэнэг Турчанинов түүнийг хараагүй.

Ингэж тэд замаа салгав.

Паротины эхнэр гэртээ ирээд сайрхаж:

"Одоо, хайрт найз минь, би чам шиг биш, Турчаниновынхон намайг албадаагүй. Бага зэрэг - баяртай! Би Сам-Петербург руу явна, эсвэл бүр илүү сайн, харийн оронд би хайрцгаа зарж, шаардлагатай бол чам шиг хоёр арван хүнийг худалдаж авна.

Би сайрхаж байсан ч би өөртөө шинэ худалдан авалтаа харуулахыг хүсч байна. За, ямар эмэгтэй вэ! Тэр толины өмнө гүйж очоод хамгийн түрүүнд толгойн туузыг зүүв. - Өө, энэ юу вэ! - Тэвчээр байхгүй - тэр үсээ мушгиж, зулгаана. Өөрийгөө бараг л зөвтгөсөнгүй. Тэгээд чичирч байна. Би ээмэг зүүсэн - Би чихний дэлбээгээ хугалах шахсан. Тэр хуруугаа бөгжнд хийв - гинжтэй байсан тул савангаар арай ядан тайлав. Нөхөр инээвхийлэв: өмсөхөөр тийм биш бололтой!

Тэгээд тэр "Энэ юу вэ? Бид хот руу явж, эзэндээ үзүүлэх ёстой. Чулууг нь солихгүй бол ёстой л таарна”

Хэлэхээс өмнө хийсэн. Маргааш нь өглөө нь тэр машинаараа явав. Үйлдвэр дээр тройка холгүй байна. Аль нь хамгийн найдвартай мастер болохыг олж мэдсэн - мөн түүнд. Мастер хөгшин, хөгшин, гэхдээ түүний бизнест усан онгоцны зогсоол байдаг. Тэр хайрцгийг хараад хэнээс худалдаж авсныг асуув. Хатагтай мэддэг зүйлээ хэлэв. Мастер ахин нэг удаа хайрцаг руу харсан боловч чулуу руу харсангүй.

"Би үүнийг авахгүй" гэж тэр "та юу дуртай байсан, үүнийг хийцгээе." Энэ бол нутгийн мастеруудын хийсэн ажил биш. Тэдэнтэй өрсөлдөх нь бидэнд хэцүү.

Хатагтай мэдээжийн хэрэг, энэ шуугиан юу болохыг ойлгосонгүй, хурхирч, бусад мастерууд руу гүйв. Зөвхөн бүгд зөвшөөрөв: тэд хайрцгийг харж, биширдэг, гэхдээ чулууг хардаггүй, ажиллахаас эрс татгалздаг. Дараа нь эзэгтэй заль мэх хийж, энэ хайрцгийг Сам-Петербургээс авчирсан гэж хэлэв. Тэнд бүх зүйл хийгдсэн. За, тэр үүнийг нэхсэн мастер нь зөвхөн инээв.

"Би энэ хайрцгийг ямар газар хийсэн болохыг мэдэж байна, би эзний тухай их сонссон. Түүнтэй өрсөлдөх нь бидний бүх мөрөн дээр биш юм. Тэр эзэн жолооддог хүнд энэ нь таны хүссэн бүх зүйлд тохирохгүй.

Хатагтай энд бүх зүйлийг ойлгосонгүй, тэр зөвхөн үүнийг ойлгосон - бүх зүйл буруу байсан, тэд хэн нэгнээс айж байсан. Өвгөн эзэгтэй охин нь эдгээр даашинзыг өөртөө өмсөх дуртай гэж хэлснийг тэр санав.

"Тэд энэ ногоон нүдтэй хүний ​​төлөө хөөцөлдөж байсан юм биш үү? Энэ л асуудал!"

Дараа нь тэр оюун ухаандаа дахин орчуулав:

"Тийм ээ, надад юу байна! Би үүнийг хэдэн баян тэнэгт зарна. Зүтгэлээ, гэхдээ би мөнгөтэй болно!" Үүний дагуу тэр Полевая руу явав.

Тэр ирсэн бөгөөд мэдээ сонсогдов: тэд мэдээ хүлээн авав, хуучин эзэн урт наслахыг тушаав. Тэрээр Паротеатай зальтай тохиролцсон боловч үхэл түүнийг даван туулж, түүнийг авч, цохив. Хүүгээ гэрлүүлж амжаагүй тэрээр одоо бүрэн эзэн болжээ. Хэсэг хугацааны дараа Паротины эхнэр захидал хүлээн авав. За ингээд хонгор минь, би булгийн усаар ирж үйлдвэрүүд дээр өөрийгөө үзүүлж, чамайг аваад явна, бид хөгжимчнийг чинь хаа нэг газар шавхах болно. Паротя ямар нэгэн байдлаар үүнийг олж мэдээд дуу чимээ гаргав. Ард түмний өмнө байгаа нь ичмээр юм. Эцсийн эцэст, бичиг хэргийн ажилтан, дараа нь ямар нэг зүйл байна - эхнэрийг нь авч явав. Тэр маш их ууж эхлэв. Мэдээжийн хэрэг ажилчдын хамт. Тэд бэлэг авах гэж оролдохдоо баяртай байдаг. Энд тэд найрлаж байв. Эдгээр архичдын нэг нь онгирч:

"Манай үйлдвэрт гоо сайхан өссөн, та ийм гоо үзэсгэлэнг удахгүй олохгүй.

Паротя асуугаад:

- Энэ хэнийх вэ? Тэр хаана амьдардаг вэ?

За, тэд түүнд хэлж, хайрцгийг дурьдсан - энэ айлд эхнэр чинь хайрцгийг худалдаж авсан. Паротя хэлэхдээ:

- Би харах ёстой байсан, - гэхдээ архичдын дунд хоцрогдол байсан.

-Ядаж одоо явцгаая - тэд шинэ овоохой барьсан эсэхийг тодруулахын тулд. Гэр бүл нь ядаж л үнэгүй хүмүүс боловч үйлдвэрийн газар амьдардаг. Энэ тохиолдолд та дарж болно.

Энэ Паротейтэй хоёр гурав явсан уу. Тэд гинжийг чирч, Настася өөр хэн нэгний эдлэнд амиа хорлосон эсэх, оройнууд нь баганын завсар гарч байгаа эсэхийг хэмжилт хийцгээе. Нэг үгээр хайж байна. Дараа нь тэд овоохой руу ороход Таня ганцаараа байв. Паротя түүн рүү хараад үгээ алдлаа. Яахав би аль ч нутгаас ийм гоо сайхныг харж байгаагүй. Тэр тэнэг хүн шиг зогсож, түүний бизнест хамаагүй мэт чимээгүйхэн сууна. Дараа нь Паротя бага зэрэг холдож, асууж эхлэв;

- Та юу хийж байгаа юм бэ?

Танюшка хэлэхдээ:

"Би захиалгаар оёдог" гэж тэр ажлаа үзүүлэв.

- Би, - гэж Паротя хэлэв, - би захиалга өгч болох уу?

-Үнийн хувьд тохирчихвол яагаад болохгүй гэж.

"Чи чадах уу" гэж Паротя дахин асуув, - би өөрөөсөө торго хатгамал хийж болох уу?

Таня аажмаар товчлуур руу харахад ногоон нүдтэй эмэгтэй түүнд дохио өгөв - захиалга аваарай! мөн өөрийгөө зааж байна. Таня хариулахдаа:

- Надад өөрийн гэсэн патрет байхгүй, гэхдээ би ганцаархнаа үнэтэй чулуун, царины даашинз өмссөн эмэгтэйг санаж байна, би үүнийг хатгамал хийж чадна. Зөвхөн ийм ажил үнэтэй байх болно.

- Энэ тухай, - гэж тэр хэлэв, - эргэлзэх хэрэггүй, би чамтай төстэй зүйл байвал дор хаяж зуу, дор хаяж хоёр зуун рубль төлөх болно.

- Нүүрэн дээр, - гэж тэр хариулав, - ижил төстэй байдал байх болно, гэхдээ хувцас нь өөр.

Бид зуун рублийн хувцас өмссөн. Танюшка мөн эцсийн хугацааг томилсон - нэг сарын дотор. Зөвхөн Паротя үгүй, үгүй, тушаалын талаар мэдэх гэсэн мэт гүйж орох боловч тэр өөрөө ямар нэгэн зүйл санаанд оромгүй байна. Энэ нь бас түүнд хөмсөг зангидсан боловч Танюшка жигд, бүрэн анзаарсангүй. Хоёр, гурван үг, яриаг бүхэлд нь хэл. Паротина уугчид түүнийг шоолж эхлэв.

- Энд тасрахгүй. Чи дэмий л гутлаа сэгсэрч байна!

За, Таня тэр патрыг хатгамал болгосон. Паротя харагдаж байна - чи, бурхан минь! Яахав дээ, тэр яг л хувцас, чулуугаар чимэглэгдсэн нэгэн. Мэдээжийн хэрэг, тэр гурван зуун долларын тасалбар өгдөг, зөвхөн Таня хоёрыг нь аваагүй.

"Бид дасаагүй" гэж тэр хэлэв, "бид бэлэг авдаг. Бид хөдөлмөрөөр хооллодог.

Паротя патрыг биширч, эхнэрээсээ хөлсөө дуслуулан гэртээ гүйж ирэв. Би бага найр хийж, үйлдвэрийн бизнест бага зэрэг гүнзгий орж эхлэв.

Хавар үйлдвэрүүдэд залуу ноёнтон иржээ. Би Полевая руу эргэв. Хүмүүсийг цуглуулж, залбирал үйлчилж, дараа нь эзний гэрт хонх дуугарав. Тэд мөн хуучныг дурсах, шинэ эзэнд баяр хүргэх гэсэн хоёр торх дарсыг хүмүүст тараав. Ингээд үр нь дууссан. Турчаниновын бүх мастерууд үүний төлөө байсан. Мастерын шилийг өөрийн гэсэн хэдэн арван аягаар дүүргэж, ямар баяр санагдахыг хэн мэдэх билээ, гэхдээ бодит байдал дээр энэ нь гарч ирэх болно - чи сүүлчийн зоосыг угааж, огт хэрэггүй болно. Маргааш нь хүмүүс ажилдаа явж, эзний гэрт дахин найр хийв. Тийм ээ, ийм л болсон. Үдэшлэгт зориулж дахин хичнээн их унт. За, тэнд тэд завь унадаг, ойд морь унадаг, хөгжим сонсдог, гэхдээ та хэзээ ч мэдэхгүй. Мөн Паротя байнга согтуу байдаг. Зорилгодоо эзэн нь түүнд хамгийн зоригтой азарган тахиануудыг тавьжээ - түүнийг бүтэлгүйтэл нь шахаж ав! За тэгээд шинэ эзэндээ үйлчлэх гээд байгаа юм.

Паротя бүр согтуу байсан ч бүх зүйл хаашаа явж байгааг мэдэрдэг. Тэр зочдын өмнө ичиж байна. Тэр ширээний ард хүн бүрийн өмнө хэлэв:

"Мастер Турчанинов эхнэрийг минь надаас салахыг хүсч байгаа нь надад хамаагүй. Азтан болцгооё! Надад энэ хэрэггүй. Энд надад хэн байна! - Тийм ээ, тэр торгон патрыг халааснаасаа гаргаж ирэв. Бүгд амьсгал хураасан ч Паротины эмэгтэй амаа хааж чадсангүй. Мастер ч гэсэн нүдийг нь идчихсэн. Тэр сониуч болсон.

- Тэр эмэгтэй хэн бэ? гэж тэр асуув.

Паротя инээж байгааг мэддэг:

- Ширээ алтаар дүүрэн, овоо, би үүнийг хэлэхгүй!

Хэрэв үйлдвэр Таняг шууд таньсан бол яаж хэлэхгүй байх вэ. Тэд нэг нэгнийхээ өмнө оролддог - тэд мастерт тайлбарладаг. Паротина эмэгтэй гар, хөл:

- Чи яах вэ! Чи яах вэ! Та ийм дэмий юм барьж байна! Үйлдвэрийн охин хаанаас ийм даашинз, тэр ч байтугай үнэтэй чулууг олж авсан бэ? Тэгээд энэ нөхөр гаднаас парет авчирсан. Тэр надад хуримын өмнө үзүүлсэн. Одоо согтуу нүдээрээ юу муулахаа хэзээ ч мэдэхгүй. Тэр удахгүй өөрийгөө санахгүй. Хараач, бүгд хавдсан байна!

Паротя эхнэр нь тийм ч сайн биш байгааг хараад тэр хоёрыг хуурч:

- Чамайг чангалаарай, стремина! Та яагаад сүлжсэн сүлжмэл, эрхэм хүний ​​нүд рүү элс цацаж байгаа юм бэ! Би чамд ямар нөхөөсийг үзүүлсэн бэ? Энд надад зориулж оёсон. Тэдний яриад байгаа нөгөө л охин. Хувцаслалтын хувьд - Би худлаа хэлэхгүй - би мэдэхгүй. Ямар ч даашинз өмсөж болно. Гэхдээ тэд чулуутай байсан. Одоо та шүүгээнд цоожтой байна. Тэр өөрөө хоёр мянгаар худалдаж авсан боловч өмсөж чадаагүй. Черкасын эмээл үнээтэй таарахгүй байгааг харж болно. Худалдан авалтын талаар бүх үйлдвэр мэддэг!

Мастер, чулуунуудын тухай сонссон даруйдаа:

- Алив, надад үзүүл!

Тэр, хүүе, тэр бага зэрэг ухаалаг, моторт байсан. Нэг үгээр бол өв залгамжлагч. Тэр чулуунд маш их дуртай байсан. Түүнд гайхуулах зүйл байсангүй, тэдний хэлснээр өндөр ч, дуу хоолой ч байсан, тиймээс ядаж чулуу. Хаана ч сайн чулууг сонссон, одоо түүнийг худалдаж авах нь сайхан болж байна. Тэр чулууны талаар маш их зүйлийг мэддэг байсан, учир нь тэр тийм ч ухаалаг биш байсан.

Паротинагийн эмэгтэй харав - хийх зүйл алга, - тэр хайрцгийг авчирлаа. Барин хараад шууд:

- Хэдэн ширхэг вэ?

Тэр огт сонсогдоогүй цохив. Барин хувцасла. Тэд тал талаас нь тохиролцож, эзэн зээлийн цаасан дээр гарын үсэг зурав: Түүнтэй мөнгө байхгүй байсан. Мастер хайрцгийг урдаа тавьсан ширээн дээр тавиад:

-Таны яриад байгаа энэ охиныг дууд.

Тэд Танягийн араас гүйв. Тэр дургүйцсэнгүй, захиалга ямар том болохыг бодон шууд явлаа. Тэр өрөөнд орж ирэхэд маш олон хүмүүс байгаа бөгөөд голд нь түүний харсан туулай байна. Энэ туулайн өмнө ааваас нь бэлэглэсэн хайрцаг байдаг. Таня мастерийг тэр даруй таньж, асуув:

-Яагаад залгасан юм бэ?

Барин үг ч хэлж чадахгүй. Түүнийг болон бүх зүйлийг ширтэв. Дараа нь би яриа олсон:

-Чиний чулуунууд?

"Биднийх байсан, одоо тэднийх" гэж тэр Паротины эхнэр рүү заалаа.

"Одоо минийх" гэж мастер сайрхав.

-Танаас л шалтгаална.

- Чи намайг буцааж өгөхийг хүсч байна уу?

-Өгүүлэх зүйл байхгүй.

- За, та өөрөө тэдгээрийг туршиж үзэх боломжтой юу? Эдгээр чулуунууд хүн дээр хэрхэн унахыг хармаар байна.

"Энэ боломжтой" гэж Танюшка хариулав.

Тэр авсыг аваад, хувцсаа ангилж, ердийн зүйл болж, тэр газарт нь хурдан хавсаргав. Барин хараад зөвхөн амьсгаадах болно. Аа тиймээ ахиж хэлэх үг алга. Таня даашинзтай зогсоод асуув:

- Та үзсэн үү? Will? Эцсийн эцэст, би энд энгийн цагаасаа зогсохгүй - ажил байна.

Барин энд хүн бүрийн өмнө ирээд:

- Надтай гэрлээч. Зөвшөөрч байна уу?

Таня зүгээр л инээмсэглэв.

"Эрхэм хүн ийм зүйл ярих нь зөв биш байх. Тэр хувцсаа тайлаад гарлаа.

Ганцхан барин хоцордоггүй. Маргааш нь тэр гэрлэх гэж ирсэн. Тэр Настасягаас асууж, залбирдаг: охиноо надад өгөөч.

Настасия хэлэхдээ:

- Би түүний хүслийн дагуу түүний хүсэл зоригийг арилгадаггүй, гэхдээ миний бодлоор энэ нь тохирохгүй юм шиг байна.

Таня сонсож, сонсож, хэлэв:

-Тийм л юм байна, тэр биш... Хатан хааны ордонд малахитаар доторлогоотой хонгил байдаг гэж би сонссон. Одоо чи надад энэ танхимд хатан хааныг үзүүлбэл би чамтай гэрлэнэ.

Барин мэдээж бүх зүйлийг зөвшөөрч байна. Одоо тэр Сам-Петербургт цугларч, Танятай хамт дуудаж байна - тэр би чамд морь өгнө гэж хэлэв. Тэгээд Таня хариулав:

“Бидний зан үйлийн дагуу сүйт бүсгүй уяачийн морьдыг титэм хүртэл унадаггүй бөгөөд бид хэн ч биш хэвээр байна. Дараа нь та амлалтаа хэрхэн биелүүлэх талаар ярилцах болно.

"Та хэзээ Сам-Петербургт очих вэ?" Гэж тэр асуув.

"Өмгөөлөлд" гэж тэр хэлэв, - Би гарцаагүй байх болно. Энэ талаар санаа зовох хэрэггүй, гэхдээ одоохондоо эндээс яв.

Мастер явсан, Паротины эхнэр мэдээж аваагүй, тэр бүр түүн рүү хардаггүй. Таныг Сам-Петербург-от хотод гэртээ ирэнгүүт чулуунууд болон сүйт бүсгүйнхээ тухай хот даяараа магтъя. Тэр хайрцгийг олон хүнд үзүүлэв. За, сүйт бүсгүй нь харахаар их сонирхолтой байсан. Намар гэхэд мастер Танягийн байрыг бэлдэж, янз бүрийн даашинз авчирч, гутал өмсөж, тэр зурвас илгээв - тэр энд ийм ийм бэлэвсэн эмэгтэйтэй хамгийн захад амьдардаг. Барин мэдээж яг одоо тийшээ яв:

- Чи яах вэ! Энд амьдрах сайхан санаа мөн үү? Улирал бэлэн боллоо, нэгдүгээр анги!

Тэгээд Таня хариулав:

Чулуун болон Турчаниновын сүйт бүсгүйн тухай цуу яриа хатанд хүртэл хүрчээ. Тэр хэлэхдээ:

- Турчанинов надад сүйт бүсгүйгээ үзүүлээч. Түүний талаар маш их худал ярьдаг.

Мастер Таня руу, - тэд хэлэхдээ, та бэлтгэлтэй байх хэрэгтэй. Ийм хувцасыг оёж болох бөгөөд ингэснээр та малахит хайрцагнаас ордонд чулуу зүүж болно. Таня хариулав:

- Энэ нь таны хувцаслалтын талаар гунигтай байгаа зүйл биш, гэхдээ би чулуунуудыг барьж авах болно. Тийм ээ, хар даа, над руу морь явуулах гэж бүү оролд. Би өөрийнхөөрөө байх болно. Зүгээр л намайг үүдний үүдэнд, ордонд хүлээж байгаарай.

Багш нь - Тэр хаанаас морь авдаг вэ? ордны хувцас хаана байна? Гэвч тэр асууж зүрхэлсэнгүй.

Энд тэд ордонд цугларч эхлэв. Бүгд морьтой, торго, хилэнтэй ирдэг. Турчанинов, эрхэм өглөө эрт үүдний үүдэнд эргэлдэж байна - тэр сүйт бүсгүйгээ хүлээж байна. Бусад хүмүүс ч түүнийг харахыг сонирхож, тэр даруй зогсов. Таня чулуу зүүж, үйлдвэрийн аргаар өөрийгөө алчуураар боож, үслэг дээлээ өмсөөд чимээгүйхэн өөр рүүгээ явав. Хүмүүс ээ, энэ хаанаас ирсэн бэ? - түүний тогших босоо ам. Танюшка ордонд ирсэн боловч хааны шадар нар түүнийг дотогш оруулаагүй - үүнийг үйлдвэрээс зөвшөөрөөгүй гэж тэд хэлэв. Турчаниновын эрхэм Таняг алсаас харсан боловч сүйт бүсгүй нь явган явж байгаад ард түмнийхээ өмнө ичиж, тэр ч байтугай ийм үслэг дээлтэй байсан ч тэр үүнийг аваад нуугдав. Таня тэр даруй үслэг дээлээ нээв, зулзаганууд харагдана - даашинз! Хатан хаан тэгдэггүй! - шууд явуул. Таня алчуур, үслэг дээлээ тайлахад түүний эргэн тойрон дахь бүх хүмүүс хатав:

- Энэ хэнийх вэ? Хатан хаан ямар газар нутаг вэ?

Тэгээд мастер Турчанинов яг тэнд байна.

"Миний сүйт бүсгүй" гэж тэр хэлэв.

Таня түүн рүү ширүүн хараад:

- Урагшаа харцгаая! Та яагаад намайг хуурсан юм бэ - үүдний үүдэнд хүлээгээгүй юм уу?

Ноён нааш цааш, - бүдүүлэг алдаа гарч ирэв. Намайг уучлаарай.

Тэд хааны танхимд очиж, тэдэнд захиалга өгсөн. Таня харагдаж байна - зөв газар биш. Ноён Турчанинов бүр хатуугаар асуув.

"Энэ ямар хууралт вэ?" Татуудын ажлын малахитаар доторлогоотой тэр тойрогт гэж та нарт хэлсэн! - Тэгээд тэр гэртээ байгаа юм шиг ордныг тойрон явав. Түүний төлөө сенаторууд, генералууд, протчи нар.

- Тэд юу гэж хэлдэг вэ? Тэнд захиалсан бололтой.

Тэнд маш олон хүн байсан бөгөөд бүгд Таняг харж байсан ч тэр малахит хананы дэргэд зогсоод хүлээж байв. Турчанинов, мэдээжийн хэрэг, яг тэнд. Тэр түүнд ямар нэг зүйл буруу байна гэж бувтнаад хатан хаан энэ өрөөнд хүлээхгүй байхыг тушаажээ. Таня эзэн нь огтхон ч байгаагүй юм шиг хөмсгөө өргөсөн бол тайван зогсож байна.

Хатан товлосон өрөөндөө оров. Харж байна - хэн ч байхгүй. Царицынагийн чихэвч нь тэднийг хүмүүжүүлдэг - Турчаниновын сүйт бүсгүй хүн бүрийг малахит танхимд аваачсан. Хатан мэдээжийн хэрэг - ямар дур зоргоороо юм бэ! Тэр хөлөө дэвсэв. Жаахан ууртай. Хатан Малахитын өрөөнд ирдэг. Бүгд түүнд бөхийж, харин Таня зогсож байна - хөдөлдөггүй.

Хатан хаан хашгирав:

- За, надад энэ хүсэл зоригийг үзүүлээрэй - Турчаниновын сүйт бүсгүй!

Таня үүнийг сонсоод хөмсгөө зангидаж, эзэнд хэлэв:

- Энэ бол миний бодож олсон өөр зүйл! Би хатныг үзүүл гэж хэлсэн, чи надад үзүүлэхээр зохицуулсан. Дахин хууран мэхлэлт! Би чамайг дахиж харахыг хүсэхгүй байна! Чулуунуудаа аваарай!

Энэ үгээр тэр малахит ханыг налан хайлж одов. Толгой, хүзүү, гар зэрэг газруудад наалдсан чулуунууд ханан дээр гялалзаж байв.

Мэдээж бүгд айж, хатан ухаан алдран шалан дээр бадарчээ. Тэд бухимдаж, өсгөж эхлэв. Тэгээд үймээн намжихад найзууд Турчаниновт хандан:

- Хэдэн чулуу ав! Амьд дээрэм. Зарим газар биш - ордон! Тэд үнийг мэддэг!

Турчанинов, тэр чулуунуудыг шүүрч авцгаая. Аль нь барина, тэр дусал болон муруйна. Нэг дусал нулимс шиг цэвэрхэн, өөр нэг шар, дараа нь дахин цус шиг өтгөн. Тиймээс би юу ч цуглуулаагүй. Тэр харж байна - шалан дээр товчлуур хэвтэж байна. Лонхны шилнээс, энгийн шугам дээр. Бүрэн хоосон. Тэр уй гашуудаа түүнийг барьж авав. Тэр зүгээр л гартаа атгаад, том толинд байгаа шиг энэ товчлуур дээр малахит даашинз өмссөн ногоон нүдтэй гоо үзэсгэлэн, бүгд үнэтэй чулуугаар чимэглэгдэж, инээж, инээвхийлэв.

- Өө, чи галзуу ташуу туулай! Чи намайг авах ёстой юу! Чи надад тохирох хүн мөн үү?

Үүний дараа эрхэм сүүлчийн бяцхан ухаанаа алдсан ч товчлуураа орхисонгүй. Үгүй, үгүй, тэр түүн рүү харахад бүх зүйл ижил байна: ногоон нүдтэй эмэгтэй зогсож, инээж, доромжилсон үгс хэлж байна. Уй гашуугаар, эзэн нь найр хийцгээе, тэр өр тавьсан, манай үйлдвэрүүд түүний дор бараг л алхны дор оров.

Паротя түүнийг зайлуулсны дараа таверна руу явав. Тэр Ремковт архи уусан бөгөөд энэ нь тэр торгон эрэг юм. Дараа нь энэ патрет хаана алга болсныг хэн ч мэдэхгүй.

Паротины эхнэр ч ашиг олоогүй: алив, бүх төмөр, зэсийг барьцаалсан бол зээлийн цаасан дээр ав!

Тэр цагаас хойш манай үйлдвэрт Танягийн тухай цуурхал, хийрхэл гараагүй. Тийм биш байсан шигээ.

Мэдээжийн хэрэг Настася гашуудаж байсан ч хүч чадлаасаа биш. Таня, чи харж байна уу, тэр дор хаяж гэр бүлийнхээ асран хамгаалагч байсан ч Настася яг л танихгүй хүн шиг байсан.

Тэгээд хэлэхэд Настасягийн залуус тэр үед том болсон. Хоёулаа гэрлэсэн. Ач зээ нар алга болсон. Овоохойд байгаа хүмүүс улам нягт болж байв. Эргэн тойрноо мэдээрэй - үүнийг харж байгаарай, өөр хүнд өгөөрэй ... Энд уйтгартай байна уу!

Бакалавр - тэр удаан хугацаанд мартсангүй. Настасягийн цонхны доор бүгд эргэлдэж байв. Тэд Таня цонхон дээр гарч ирэх болов уу гэж хүлээсэн ч хүлээсэнгүй.

Дараа нь мэдээжийн хэрэг тэд гэрлэсэн, гэхдээ үгүй, үгүй, тэд санах болно:

"Бидний үйлдвэрт ийм охин байсан!" Та амьдралдаа өөр ийм хүнийг харахгүй.

Тийм ээ, энэ явдлын дараа ч гэсэн тэмдэглэл гарч ирсэн. Тэд Зэс уулын эзэгтэй хоёр дахин нэмэгдэж эхэлсэн гэж хэлэв: хүмүүс нэгэн зэрэг малахит даашинзтай хоёр охиныг харав.

Бажовын бараг бүх үлгэрийн нэгэн адил Малахит хайрцаг нь "Уралын нурууны уламжлал" юм. Энэ нь "Гал үсрэлт", "Синюшкины худаг", "Алтан үс", "Мөнгөн туурай" гэх мэт алдартай бүтээлүүдийн хамт ижил нэртэй цуглуулгад багтсан болно.

"Малахит хайрцаг" үлгэр нь "Зэс уулын эзэгтэй" үлгэрийн үргэлжлэл бөгөөд Степан, Настася нарын охин Таня нарын тухай өгүүлдэг. 1936-1938 онд бүтээгдсэн бөгөөд дараа нь "Малахит хайрцаг" цуглуулгад нэгтгэв. Гэрийн эзэгтэй өөрөө цуглуулгын бүх түүхүүдэд дүрийн дүрд тоглодог. Түүгээр ч барахгүй олон түүхэнд тэр өөрөө гарч ирдэггүй, харин шууд бус байдлаар ажилладаг. Өгүүллэг нь өөрөө тийм ч урт биш, гэхдээ бид танд өгөх замаар үүнийг илүү богиносгохыг хичээх болно товч дахин өгүүлэх.

"Малахит хайрцаг"

Бажов энэ өгүүллэгт тэр даруй ийм нэр өгөөгүй бөгөөд эхлээд үүнийг "Тятиногийн бэлэг" гэж нэрлэсэн боловч хэвлэгдэхээс өмнөхөн зохиолч нэрийг нь өөрчлөхөөр шийджээ. Бидний одоо дүгнэж байгаагаар энэ нь маш амжилттай болсон. Гэхдээ энэ нь бидний ярианы сэдэвтэй огт хамаагүй, гэхдээ бид Павел Петрович Бажовын бичсэн зүйлийг дахин хэлэх болно гэж амласан. "Малахит хайрцаг" ( хураангуйБид доорх үлгэрийг тайлбарлах болно) "Зэс уулын эзэгтэй" үлгэрт дүрслэгдсэн баатруудын адал явдлаас хойш хэдэн жилийн дараа өрнөсөн үйл явдлын талаар өгүүлдэг.

азтай гэр бүлийн амьдралСтепан, Настася нар амжилтанд хүрсэнгүй - тэр бэлэвсэн эхнэр болж, хоёр хүүхэдтэй болжээ. Том хөвгүүд ээждээ аль хэдийн тусалж чадна, гэхдээ Таня үүнд хэтэрхий жижиг хэвээр байна. Настася охиноо завгүй байлгахын тулд өмнөх үлгэрийн төгсгөлд эзэгтэйн хуримын бэлгээр тоглохыг зөвшөөрөв - гайхалтай үйл явдлууд өрнөж, Бажов үргэлжлүүлэхээр шийджээ. Таны одоо уншиж буй хураангуй "Малахит хайрцаг" ийм нэртэй дэмий хоосон биш юм. Нутгийн эрдэнийн чулуугаар уулын урчуудын урласан үнэт эдлэлээр дүүрэн. Эдгээр чимэглэлүүд Настасяад тохирохгүй байв: тэр чихэндээ ээмэг зүүж, бөгж зүүж, зүүлтээр чимэглэсэн даруйд нь дэлбээ нь хавдаж, хуруу нь хавдаж, хүнд, хүйтэн хүзүүвч хүзүүг нь бүрхэв.

Тиймээс тэр сайхан сэтгэлийнхээ үүднээс бяцхан Таняг эрдэнийн чулуугаар тоглохыг өгсөн. Бяцхан охин үнэхээр баяртай байсан! Бөгжнүүд нь хуруунд зориулагдсан, ээмэг нь чихэнд зүүх ёстой гэдгийг тэр даруй ойлгосон тэрээр чихэвч зүүж, чихэвч зүүж эхлэв.

Хэргийг хулгайд алдах вий гэж айсан Настася охиноосоо нуудаг. Гэвч тэрээр ээжийнхээ нуугдаж буй газрыг олж, чулууг өөрт нь сайн гэж бататгаж, үнэт эдлэлийг нууцаар оролдсоор байна. Энэ ажил хэргийн цаана гуйлгачин гуйлгачинд баригдаж, ус гуйхаар овоохой руу оржээ. Цангаагаа тайлсны дараа гуйлгачин эмэгтэй зочломтгой байшинд хэсэг хугацаанд үлдэхээр шийдэж, Танягийн оршин суусны төлбөр болгон торго, бөмбөлгүүдийгээр гайхамшигтай хивсэнцэр оёхыг зааж өгнө гэж амлав. Тэрээр хэлсэн үгэндээ хүрч, шавьдаа ажилд шаардлагатай материалаар хүртэл хангаж өгсөн. Удалгүй тэнүүчлэгч цааш явж, Танягийн дурсамжинд үнэ цэнэтэй олдвор - түүнтэй харилцах товчлуурыг үлдээв. Бажов энэ аргыг хуучин Оросын үлгэрээс зээлж авсан.

"Малахит хайрцаг": хураангуй. Үйл явдлын хөгжил

Зүү оёдол нь сайн орлого авчирсан тул гэр бүл ядуу амьдрахаа больсон боловч хувь заяа гэр бүлд өөр нэг цохилт болох гал түймэр болжээ. Зовж олсон бүх зүйл шатсан. Настася амьд үлдэхийн тулд хайрцгийг зарахаар шийдсэн бөгөөд худалдан авагч тэр даруй олддог. Энэ нь орон нутгийн бичиг хэргийн ажилтан Паротя, бүр тодруулбал түүний эхнэр, залуу мастер Турчаниновын хуучин эзэгтэй байсан юм. Гэтэл бичиг хэргийн эзний эхнэрийн үнэт эдлэл хүртэл дэндүү том болсон.

Энэ хооронд Турчанинов Урал дахь өмчөө шалгахаар шийдээд Санкт-Петербургээс гарч Полевая хотод гарч ирэв. Өмнөх амрагийнхаа олж авахыг хараад хуучин эзэнтэйгээ ярилцахыг хүссэн. Таняг хараад тэр дороо өндөр мэдрэмж төрж, байрнаасаа салалгүйгээр түүнд гар, зүрх сэтгэл, азаа санал болгов. Түүний шударга байдлын баталгаа болгон тэрээр хуучин эзэгтэйнээсээ худалдаж авсан үнэт эдлэлийг бэлэг болгон өгдөг.

Таня шууд татгалзсангүй, харин хатан хаантай танилцсаны дараа хариугаа өгнө гэсэн болзол тавьсан. Түүгээр ч барахгүй, танилцах ёслол нь талийгаач Степаны олж авсан малахитаар чимэглэсэн танхимуудад болох ёстой боловч одоохондоо тэрээр өөрийгөө нөхцөлт сүйт бүсгүй, хайрцгийн агуулгыг түр хадгалагч гэж үздэг. Ийм шаардлагад бага зэрэг гайхсан Турчанинов зөвшөөрч, сүйт бүсгүйн айлчлалын бүх зүйлийг бэлтгэхээр нийслэлд очив.

Бажов "Малахит хайрцаг": хураангуй - төгсгөл

Санкт-Петербургт тэрээр удахгүй нүд гялбам гоо бүсгүйтэй гэрлэнэ гэж онгирч эхлэв. Ийм мэдээ нь бүхэл бүтэн хотын гоо үзэсгэлэнг баярлуулж, эзэн хаан өөрөө Уралын гоо үзэсгэлэнгийн гайхамшгийг харахыг хүсчээ. Турчанинов тэр даруй Таняг Санкт-Петербургт ирэх ёстойг мэдэгдэв. Хүргэн залуу түүнтэй ордны шатан дээр уулзахаар тохиролцсоны дараа Татьяна Степановна хайрцган дээрх бүх үнэт эдлэлээ өмсөж, уулзалт руу явган явав. Хажуугаар нь өнгөрч буй хүмүүс эрдэнийн гялбаанд сохрохгүйн тулд тэр тэднийг хуучин үслэг дээлээр бүрхэв. Ийм даруухан хувцасласан сүйт бүсгүйг хараад сүйт залуу ичсэндээ гантиг шалаар унахад бэлэн болж, ичгүүртэй байдлаар уулзалтын газраас ухарчээ. Харин Таня ордны нутаг дэвсгэрт төвөггүйхэн нэвтэрч, үнэт эдлэлээ хамгаалагчдад дамжуулалт болгон бэлэглэжээ. Үйлчлүүлэгчдийн үслэг дээлийг хүлээлгэн өгсний дараа тэрээр малахит танхимд очсон боловч эзэн хаан өөр танхимд үзэгчдийг томилсон тул хэн ч түүнийг хүлээж байсангүй. Сүйт залуу нь өөрийг нь увайгүй хуурсаныг мэдээд түүнд бодсон бүхнээ хэлээд хамгийн ойрын малахит багана руу ороод алга болжээ. Турчанинов сүйт бүсгүйгүй төдийгүй малахит хайрцагны агуулгыг ч үлдээгээгүй: үнэт эдлэл нь Танягийн дараа чулуу руу ороогүй ч гадаргуу дээр үлдсэн боловч тэдгээрийг цуглуулах боломжгүй байв. Мөн Уралд тэр цагаас хойш хоёр эзэгтэй хүмүүст харагдаж эхлэв ...

Охин ааваасаа малахит хайрцгийг өвлөн авсан. Хайрцаг дахь үнэт эдлэл нь ид шид болж, охиныг Зэс уулын өөр нэг эзэгтэй болгон хувиргадаг.

Нөхрөө нас барсны дараа Настасьяд Зэс уулын эзэгтэй тэдний хуриманд бэлэглэсэн малахитаар хийсэн хайрцаг үлджээ.

Настася - нөхөр нь Зэс уулын эзэгтэйд үерхэж, түүнийг санан өөд болсон бэлэвсэн эмэгтэй

Энэ хайрцагт эмэгтэй хүний ​​үнэт эдлэл их байсан. Настася нөхрийнхөө амьдралын туршид ч гэсэн тэдгээрийг хэд хэдэн удаа өмссөн боловч тэр дотор нь алхаж чадаагүй: тэд шахаж, няцлав. Дараа нь тэр тэднийг тайлж, цээжний хамгийн буланд нуув. Олон хүмүүс хайрцаг худалдаж авахыг хүсч, их мөнгө санал болгосон боловч Настася татгалзсан - цаг нь болоогүй байна.

Настася гурван хүүхэдтэй байсан: хоёр хүү, бяцхан охин Таня.

Таня - Настасягийн охин, хар үстэй, ногоон нүдтэй, эцэг эхтэйгээ адилхан харагддаггүй

Олдсон зулзага шиг хар үстэй, ногоон нүдтэй охин айлын хэнтэй ч адилхан харагдахгүй байв.

Дөнгөж хэнд төрсөн юм бэ! Тэр өөрөө хар, үлгэр домогт, нүд нь ногоон өнгөтэй. Манай охидтой огтхон ч адилхан харагдахгүй байна.

Тэр аавдаа маш их хайртай, байнга уйлдаг байв. Түүнийг тайвшруулахын тулд ээж нь түүнд тоглох хайрцаг өгчээ. Охин үнэт эдлэл өмсөж үзсэн бөгөөд тэдгээр нь түүнд зориулж хийгдсэн мэт санагддаг - тэд түүнд маш дулаахан мэдрэмж төрүүлдэг.

Таня өсч томроод тэр хайрцгийг өөрөө авч, үнэт эдлэлийг биширдэг байв. Нэгэн удаа, Настася дахин явахад Таня өөр дээрээ чулуу тавьж, биширч, тэр үед хулгайч овоохой руу авирав. Тэр үнэт эдлэлийг хараад ямар нэгэн зүйл түүний нүдийг сохолсон мэт санагдаж, охин зугтаж чадсан юм.

Таня энэ тухай ээждээ хэлэхэд хулгайч хайрцаг авах гэж ирснийг мэдээд хүүхдүүдээс нууцаар зуухны доор булжээ. Зөвхөн хайрцаг нь Таняд өөрөө гарч ирэв - энэ нь шалан доороос тод гэрлээр гэрэлтэв. Түүнээс хойш охин нууцаар үнэт эдлэлээр тоглодог болсон.

Зарим дараагийн жилүүдэдНастасягийн амьдрал хэцүү байсан ч тэр тэвчиж, хайрцгаа зарсангүй. Дараа нь хөвгүүд нэмэлт мөнгө олж эхэлсэн бөгөөд Таня торго, бөмбөлгүүдийгээр хатгамал хийж сурсан. Энэ нь санамсаргүй байдлаар гарч ирсэн. Нэгэн удаа тэнүүчлэгч тэдэн дээр ирж, амьдрахыг хүсч, талархалтайгаар охинд ер бусын хэв маягийг заажээ.

Таня тэнүүчлэгч рүү яг л ээж шигээ гараа сунган хайрцагны тухай хэлэв. Бадарчин түүнээс чулуугаа зүүхийг хүсээд, дараа нь түүнд яг адилхан гоёл чимэглэлтэй, үзэсгэлэнтэй, ногоон нүдтэй охиныг үзүүлэв. Энэ ногоон нүдтэй эмэгтэй малахитаар чимэглэсэн өрөөнд зогсож байсан бөгөөд түүний хажууд нэг төрлийн цагаан үстэй эмэгтэй эргэлдэж байв. Энэ бол Танюшкины аав малахит олборлодог хааны ордны өрөө гэж тэнүүчлэгч тайлбарлав.

Тэр өдөр тэнүүлчин явахаар бэлдэв. Салахдаа тэр Танягийн торгон утас, шилэн товчлуур үлдээжээ. Тэр товчлуур дээр үнэ цэнэтэй зүйл байгаагүй, гэхдээ нэг охин түүн рүү харвал түүний өмнө ямар ч загвар гарч ирдэг. Энэ нь Танягийн ажилд маш их тусалсан. Тэрээр нутгийнхаа шилдэг дархан эмэгтэй болжээ. Танягийн гэрийн эргэн тойронд байсан залуус бүх замыг гишгэсэн боловч тэр хэнийг ч харсангүй.

Танюшкиногийн сүлжмэл эдлэл загварт оржээ. Ганц манай хотын аль үйлдвэрт ч биш өөр газар ч түүнийг олж мэдээд захиалга явуулж, их мөнгө төлдөг. Сайн хүн ийм их орлого олдог.

Тэр үед л асуудал тэднийг даван туулсан. Ямар нэгэн байдлаар гал гарч, Настасягийн овоохой газар шатаж, зөвхөн авс л амьд үлджээ. Шинэ үйлдвэрийн даргын эхнэрт зарах хэрэгтэй болсон. Энэ эмэгтэй бол эргэн тойрны бүх уурхайн эзний хүү болох залуу эзний эзэгтэй байв. Өвгөн эзэн нас барахынхаа өмнө хүүгээ ашигтайгаар гэрлүүлэхээр шийдэж, эзэгтэйгээ хуучин хөгжмийн багш байсан гадаад хүнтэй гэрлүүлж, алс холын үйлдвэрт менежерээр явуулжээ.

Орос хэл дээр менежер ганцхан үгийг сайн дууддаг - "төө тортог" гэж тэд түүнийг Паротей гэж дууддаг байсан ч тэр хүн муу биш, дэмий шийтгэсэнгүй.

Паротя - үйлдвэрийн дарга, гадаад хүн, орос хэл сайн мэдэхгүй

Менежерийн эхнэрт зориулсан үнэт эдлэл тохирохгүй байсан - тэд дарж, дарж, хатгадаг. Нутгийн гар урчууд гоёл чимэглэлийг засахаас татгалзсан - "Тэр мастерийн тохируулсан хүний ​​хувьд энэ нь нөгөөд чинь тохирохгүй, та юу хийхийг хүсч байна." Энэ хооронд өвгөн эзэн нас барав. Гэрлэж амжаагүй хүү нь шууд л эзэгтэй дээрээ очжээ.

Энэ хооронд Паротя Татьянатай уулзаж, түүнд дурлаж, өөрийн хөрөг зургийг алтаар хатгаж өгөхийг тушаажээ. Таня зөвшөөрсөн боловч өөрийгөө дүрслэхгүй, харин өөр нэг охин болох "ногоон нүдтэй" хээг товчлуур дээр харуулсан гэж хэлэв. Паротя хөрөг рүү хараад гайхсан: энэ бол зөвхөн гадаад хувцастай Танягийн нулимж буй дүр юм. Энэхүү хөрөг Паротя нь залуу эзэнд үзүүлж, малахит хайрцагны тухай өгүүлэв.

Тэр, хүүе, тэр жаахан ухаантай, алаг байсан. Нэг үгээр бол өв залгамжлагч. Тэр чулуунд маш их дуртай байсан. Түүнд гайхуулах зүйл байсангүй - тэдний хэлснээр өндөр ч, дуу хоолой ч байсан - ядаж чулуу.

Мастер хайрцгийг худалдаж аваад Таняг дуудав. Ногоон нүдтэй хүний ​​дэргэд эргэлдэж байсан цагаан үстэй залууг тэр даруй таньж, эзэн нь амар амгаланг алдаж, бүр түүнтэй гэрлэхийг санал болгов. Охин зөвшөөрч байгаа бололтой нэг болзол тавьсан. Эзэн түүнд аавын чулуу олборлосон хатан хаан болон малахит өрөөг үзүүл.

Товлосон цагт Танюша ордонд ирсэн боловч хэн ч түүнтэй уулзсангүй. Мастер түүнийг ороолт, үслэг цув өмссөн байхыг хараад баганын ард нуугдав. Дараа нь тэр өөрөө ордонд орж үслэг дээлээ тайлав. Мөн түүний даашинз дээрх хатан хааныхаас илүү үзэсгэлэнтэй бөгөөд мастераас түр зуур ашиглахаар зээлсэн малахит хайрцагны чимэглэл нь гялалзаж байна. Бүгд түүний гоо үзэсгэлэнг биширдэг байв.

Дараа нь эзэн түүн рүү үсрэн гарч ирээд сүйт бүсгүйгээ дуудлаа. Бүсгүй түүнийг зогсоож, малахитийн өрөөнд аваачихыг тушаав. Эзэн айж: хатан хаан ийм хүсэл зоригийг юу гэж хэлэх вэ? Гэхдээ Танюшка түүнийг сонссонгүй, тэр өөрөө энэ өрөөг олж, малахит хана руу гарав. Дараа нь хатан хаан гарч ирэн, эзний сүйт бүсгүйг түүнд үзүүлэхийг шаардаж эхлэв.

Таня хүргэн нь хатандаа үзүүлэх гэж байгаад гомдсон бөгөөд эсрэгээр нь татгалзсан юм. Дараа нь Таня малахит хананд наалдан алга болжээ. Түүнээс зөвхөн үнэт чулуу, шилэн товчлуур л үлджээ. Мастер чулууг цуглуулж чадаагүй - тэд гартаа дуслаар тархав. Тэгээд товчлуур дээр тэр ногоон нүдтэй эрхэмийг хараад "сүүлчийн бяцхан ухаанаа алдсан".

Түүнээс хойш Таняаг хэн ч хараагүй. Одоо уулын ойролцоо ижилхэн даашинзтай хоёр эзэгтэй гарч ирэх болсон гэж хүмүүс л ярьж эхлэв.

Бажов П., "Малахит хайрцаг" үлгэр

Төрөл: үлгэр

"Малахит хайрцаг" үлгэрийн гол баатрууд, тэдгээрийн шинж чанарууд

1. Настася, мастер Степаны эхнэр.
2. Таня, түүний охин. Гоо сайхан, гар урчууд, бие даасан, бардам, замбараагүй.
3. Тэнүүлчин. Нууцлаг дүр нь Таняг хатгамал хийхийг заадаг.
4. Паротя, уурхайн менежер. Шуналтай, харгис.
5. Турчанинов, барин. Уурхайн эзэн, тэнэг, муухай.

"Малахит хайрцаг" үлгэрийг дахин ярих төлөвлөгөө

1. Степаны өв
2. Настася ядуурал
3. үнэт хайрцаг
4. Ногоон нүдтэй Таня
5. Хулгайчдаа хэрхэн сургамж өгсөн
6. Нууцлаг тэнүүлчин
7. Тэнэмэлийн хичээлүүд
8. Гайхамшигтай алсын хараа
9. Тэнүүлч товчлуур
10. гавьяат алдар гавьяа
11. Паротя
12. Хайрцаг худалдаж авах
13. Шидэт үнэт эдлэл
14. Эзэгтэйн хөрөг
15. Барин Турчанинов
16. Авсан үнэт эдлэл
17. Танягийн хүсэлт
18. Муу пальто, баян даашинз
19. Танягийн уур хилэн
20. Малахит хана
21. Хоёр эзэгтэй

"Малахит хайрцаг" үлгэрийн хамгийн богино агуулга уншигчийн өдрийн тэмдэглэл 6 өгүүлбэрт

1. Степан нас барсны дараа Настася ганцаараа хоёр хүү, үзэсгэлэнтэй Таня хоёрыг өсгөжээ.
2. Тэнүүлчин Таняг хатгамал урлахыг зааж, түүнд хатан хаантай ордны төсөөллийг харуулдаг.
3. Паротигийн эхнэр малахит хайрцаг худалдаж авсан боловч үнэт чулууг зүүж чаддаггүй.
4. Барин Турчанинов үнэт эдлэлээ эргүүлэн авч, Таняг эзэн хаант үзүүлнэ гэж амлав.
5. Таня өөрөө ордонд ирж, эзэн хаан руу хараад, дараа нь хүн бүрийг малахит танхим руу хөтлөв.
6. Таня малахит хананд уусдаг.

"Малахит хайрцаг" үлгэрийн гол санаа
Жинхэнэ авъяасыг ямар ч хүрээгээр хязгаарлаж болохгүй, өөрийн гэсэн замыг бий болгоно.

"Малахит хайрцаг" үлгэр юу заадаг вэ?
Шаргуу хөдөлмөр, тэсвэр тэвчээр, тэсвэр тэвчээрийг заадаг. Жинхэнэ авьяасыг төрсөн цагаас нь л өгдөг, түүнийг хөгжүүлэх ёстой гэж сургадаг. Бие даасан, эрх чөлөөтэй байж сур. Тэнэг, шударга бус явдлыг шийтгэж сурдаг. Хамгийн сайн зүйлд итгэж, хүнд хэцүү нөхцөлд бууж өгөхгүй байхыг заадаг.

"Малахит хайрцаг" үлгэрийн талаархи санал хүсэлт
Энэ өнгөлөг түүх надад үнэхээр таалагдсан. Зэс уулын эзэгтэйн дэргэд өөрийн байр сууриа эзлэх жинхэнэ агуу мастер болсон Таня охин надад ялангуяа таалагддаг. Тэвчээртэй, төгс төгөлдөрт тэмүүлдэг, бие даасан байдал, түүнийг гомдоохыг хүссэн хүмүүсийг инээж чаддаг Таня надад таалагддаг.

"Малахит хайрцаг" үлгэрийн сургаалт үгс
Сайн алдар нэр эд баялгаас дээр.
Аз жаргал, ажил хоёр зэрэгцэн амьдардаг.
Хаана авьяас байна тэнд итгэл найдвар бий.
Тэнэг новш ямар ч зүйлд авьяастай байж чадахгүй.
Сайн ажилладаг хүнд сайрхах зүйл их байдаг.

"Малахит хайрцаг" үлгэрийн хураангуй, товч өгүүллийг уншина уу.
Степан нас барахад Настася түүнд янз бүрийн эмэгтэйчүүдийн үнэт эдлэл бүхий малахит хайрцаг үлдээжээ. Зөвхөн Настася өөрөө тэднийг өмсөөгүй. Степаны амьдралын туршид ч гэсэн хувцас өмссөн байсан бөгөөд бүх зүйл тийм биш, бөгж нь хуруугаа дарж, ээмэг нь сугалж, бөмбөлгүүдийг нь мөсөөр хүйтэн байдаг.
Тиймээс Степаныг нас барсны дараа ч үнэт эдлэл нь хайрцагт хэвтэж байв. Мэдлэгтэй хүнНэгэн удаа эдгээр үнэт эдлэлүүд маш их мөнгө шаарддаг гэж хэлээд үүнийгээ зарахгүй байхыг зөвлөжээ.
Настася эдгээр үгсийг санаж, хэрэгцээ гарсан ч малахит хайрцагт анхаарал тавьжээ. Мөн бага охин нь ээжээсээ үнэт эдлэлд хүрч болохгүй гэж гуйжээ.
Степаны дараа гурван хүүхэд үлджээ. Хоёр залуу, нэг охин, хэн нь хар, ногоон нүдтэй нь тодорхойгүй, тэд Таня руу залгав.
Таня гоо сайхан болж өссөн бөгөөд аавынхаа бэлгээр тоглох дуртай байжээ. Хачирхалтай нь түүний үнэт эдлэл хөлдсөнгүй, харин эсрэгээрээ дулаарсан.
Нэг удаа, ээж нь гэртээ байхгүй байхад Таня үнэт эдлэл өмсөж, тэр үед хулгайч хитник овоохойд орж ирэв. Тэр гартаа сүх барьдаг. Би Таняаг яаж харсан үнэт чулуунууд, тиймээс тэр гараараа нүдээ аниад, хараагүй гэж хашгирав. Тиймээс тэр овоохойноос үсрэн гарч, нүд нь сохорсон бөгөөд тэнд хөршүүд нь саад болжээ.
Таня зөвхөн ээждээ яаж байгааг нь хэлээд хайрцгаа нуухаар ​​шийдэв. Зөвхөн Танюшка л дулаан, гэрлээр түүнийг хамгийн алсын булангаас олов.
Тэгээд Настася руу жижиг, хар, уян хатан нэгэн тэнүүчлэгч ирэв. Би хэдэн шөнө хонохыг хүссэн бөгөөд Настася намайг явуулав.
Тэгээд тэнүүчлэгч тэр даруй цүнхээ тайлсан боловч Таня руу утасдаж, түүний зүү урлалыг үзүүлэв. Таня гялалзсан хэв маягийг хараад нүд нь гэрэлтэв. Ийнхүү тэнүүчлэгч Таняг хатгамал хийхийг зааж эхлэв.
Таня ямар нэгэн байдлаар тэнүүлчинд нэг хайрцаг дарс үзүүлэхээр шийдэв. Тэгээд тэр намайг үнэт эдлэл зүүхийг хүссэн. Таня чулуунуудыг тавиад, тэнүүлч, тэдгээрийг засъя. Тэгээд тэр намайг урагшаа харж, эргэж харахгүй байхыг хэлэв.
Таня малахит хана бүхий том танхим, олон тооны ухаалаг хүмүүс, бүх хүмүүсийн өмнө үзэсгэлэнтэй даашинз өмссөн ногоон нүдтэй гоо үзэсгэлэнг харав. Гоо сайхны дэргэд туулайтай төстэй нэгэн төрлийн тариачин эргэн тойронд буржгар эргэлддэг. Дараа нь Таня гоо үзэсгэлэн дээр аавынхаа гоёл чимэглэлийг хараад алсын хараа алга болжээ.
Удалгүй тэнүүчлэгч явсан бөгөөд салахдаа тэр Таня руу товчлуур өгч, хүнд хэцүү үед товчлуурын талаар зөвлөгөө өгөхийг зөвлөв.
Тэгээд Таня хатгамал хийж эхлэв. Дараа нь тэр өсч том болж, залуус түүн рүү, тэр ч байтугай байшингаас харж эхлэв, Таня бүгд хаалганаас ээлжлэн, бүр инээвхийлэв.
Мөн түүний бүтээгдэхүүнүүд моодонд орж, мөнгөө зөв төлсөн. Тэд хатгамал хийхээр өөр газраас ирсэн.
Гэвч асуудал гарч, Настасягийн байшин шатаж, тэд зөвхөн авсыг галаас аварч чадсан. Настася өв хөрөнгөө зарахаар шийдэв. Таня товчлуур руу харвал ногоон нүдтэй эмэгтэй түүнд толгой дохив, зараарай.
Худалдаачид гүйж орж ирээд үнийг өсгөж, мянган рубль болж, Настася хоёр мянга гуйв.
Дараа нь уурхайд шинэ бичиг хэргийн ажилтан ирсэн нь цэвэр оросоор зөвхөн "Smack" гэдэг үгийг ярьдаг гадаадын иргэн бөгөөд түүнийхээ төлөө өөрийгөө Паротей гэж хочилдог байв. Гэвч тэр их хашгирсан ч түүний дэргэд хүмүүс илүү чөлөөтэй амьсгалж байв.
Паротигийн эхнэр бол гүнгийн хүүгийн эзэгтэйн нэг байсан, ялангуяа түүний хөгшин гүнТүүнийг хөгжимчин болгож гэрлэсэн ч хүүгийнхээ гэрлэлтэд саад учруулахгүйн тулд Полевая руу явуулсан. Тиймээс энэ эхнэр Пароти Настасягийн үнэт эдлэлийн талаар сонссон даруйдаа тэдэн рүү гүйж очив. Тэр тэдэнд маш их таалагдсан, учир нь тэр хатан хаан дээр ч ийм зүйл хараагүй. Тэгээд тэр тэднийг хоёр мянгаар худалдаж авахаар тохиролцов.
Худалдаачид үнийг давахыг хүссэн боловч Настася татгалзаж, тэр эмэгтэйд аль хэдийн үгээ өгсөн гэж хариулав. Паротигийн эхнэр үнэт эдлэл худалдаж авсан боловч зүүж чаддаггүй. Тэрээр үнэт эдлэлээ тааруулахын тулд мастерууд руу яаран очсон бөгөөд тэд чулуутай хайрцгийг хараад эрс татгалзав. Ийм ажилтай ямар ч мастер өрсөлдөж чадахгүй гэж тэд хариулдаг.
За яахав, Паротигийн эхнэр баян тэнэгт үнэт эдлэл зарахаар шийдэж, тайвширчээ. Дараа нь хуучин ноён нас барж, шинэхэн нь түүнийг Петербургт буцааж аваачна гэж амласан эзэгтэйдээ захидал илгээв.
Паротя үүнийг мэдээд уй гашуугаар ууж эхлэв - тэд эхнэрээ зодсон. Хэн нэгэн түүнд Танягийн тухай хэлсэн. Паротя нутгийн гоо үзэсгэлэнг харахаар очсон боловч түүнийг хараад багана шиг хөшчихөв. Дараа нь тэр Танюшкиний хөргийг түүнд зориулж хатгаж өгөхийг хүсч эхлэв. Таня товчлуур руу харвал ногоон нүдтэй хүн толгой дохин өөр рүүгээ заалаа.
За, Таня зөвшөөрч, зөвхөн хөрөгдөө хатгамал хийхгүй гэж хэлсэн, гэхдээ танил эмэгтэйн нүүр царай ижил төстэй байх болно, гэхдээ хувцас нь өөр байх болно. Хосууд зөвшөөрөв.

Таня хөрөг хатгамал хатгамал, Паротя түүн рүү хараад, амьсгаадаж, Таня цутгаж, зөвхөн даашинз өөр байна.
Удалгүй залуу мастер өнхрөн, үдэшлэг зохион байгуулж эхлэв. Паротя согтуугаар алхаж, нэг удаа хөрөг зургаар сайрхаж эхлэв. Мастер сонирхож эхэлсэн бөгөөд дараа нь тэр үнэт эдлэлийн хайрцагны тухай сонсов. Тэр чулуунуудыг хараад, өндөр үнээр худалдаж аваад Таня руу залгахыг тушаав.
Таня ирэнгүүт мастер Турчанинов түүнээс үнэт эдлэл зүүхийг хүсэв. Би Таняг өмсөв. Тэгээд эзэн тэр даруй түүнийг гэрлэх гэж дуудаж эхлэв. Таня түүнд ордон дахь малахит танхим болон эзэн хаан өөрийгөө харуулахыг шаардав .. Турчанинов зөвшөөрөв.
Таниушкаг Петербургт ирээд Покровтой уулзахаар мастерыг тэнд байхад нь бид тохиролцсон.
Танюшка Санкт-Петербургт ирсэн, захад амьдардаг, тэр эзнийхээ баян орон сууц руу нүүх гэж яарахгүй байна.
Энэ хооронд Танюшкины чулуунуудын тухай цуурхал эзэн хаант өөрөө хүрч, Турчаниновоос Танюшкаг үзүүлэхийг шаардаж эхлэв.
Мастер Танюшкаг сүйх тэргээр ордонд авчрахыг хүссэн бөгөөд тэрээр өөрөө ирнэ гэж хариулж, эзэн түүнийг үүдний үүдэнд хүлээж байв.
Одоо эзэн Танюшка ордонд хүлээж байна. Тэгээд тэр үнэт эдлэлтэй даашинз, дээр нь хуучин үслэг дээл өмсөөд ордонд явав.
Тэнд түүний хөлийн хүмүүс түүнийг оруулахгүй. Турчанинов түүнийг үслэг цув өмссөн байхыг хараад ичимхий нуугдаж байв. Таня гадуур хувцсаа тайлж, бүгд амьсгал хураав. Хатан хаан ийм хувцастай байдаггүй. Шууд алдсан.
Түүнийг хэн бэ, хатан хаан ямар нутаг вэ гэдгийг бүгд гайхаж эхлэв. Энд Турчанинов үсрэн гарч ирээд Таняг сүйт бүсгүй гэж танилцуулав. Таня ууртай, яагаад үүдний үүдэнд хүлээгээгүй юм бэ?
Энд Турчанинов түүнийг хүлээн авалтын танхимд авчирсан бөгөөд Таня дахин уурлав. Дахин заль мэх, танхим биш, малахит биш. Тэгээд тэр ордны дундуур урагш явж, танхимд байсан бүх хүмүүс дагаж явав.
Таня малахит өрөөнд хүрч, хананы дэргэд зогсож байна. хүлээж байна.
Энэ үед хатан хаан хүлээн авалтын танхимд орж ирэхэд хэн ч байхгүй байгааг харав. Тэд түүнд нэг охин хүн бүрийг малахитийн танхимд аваачсан гэж мэдээлэв. Хатан уурлаж, малахит танхимд ирж, Турчаниновын сүйт бүсгүйг үзүүлэхийг шаарджээ.
Таня зогсож, хатан хаандаа бөхийхгүй, гомджээ. Дахин хууран мэхлэлт. Тэд түүнд хатан хааныг харуулах ёстой байсан ч тэр өөрийгөө харахыг хүсч байна. Тэгээд Таня Турчанинов руу инээв. Тэр хана налан алга болов. Зөвхөн ханан дээрх чулуунууд л үлджээ. Хатан ухаан алдаж, эзэн нь чулуу авахаар яарав. Мөн чулуунууд бүгд дусал болж хувирдаг. Зөвхөн товчлуур л үлдсэн.
Турчанинов тэр товчлуурыг авангуутаа ногоон нүдтэй гоо үзэсгэлэнг олж харав. Өөрийг нь авч чадахгүй туулайн тухай ярьж инээнэ.
Үүний дараа эрхэм сүүлчийн ухаанаа алдаж, угааж, үйлдвэрүүдийг алхны дор явуулах шахсан. Паротя бас согтуу явахаар явсан бөгөөд эхнэр нь ямар ч ашиг олоогүй.
Настасягийн хөвгүүд өсч, гэрлэж, ач зээ нар нь явсан. Мөн эдгээр газруудад Таняаг өөр хэн ч хараагүй. Зөвхөн хүмүүс ижил даашинзтай хоёр эзэгтэйг харж эхэлсэн гэж хэлж эхлэв.

"Малахит хайрцаг" үлгэрийн зураг, чимэглэл